بهینه سازی یادگیری حرکتی دختران نوجوان از طریق حمایت خودمختاری، امیدواری تقویت شده و توجه بیرونی: آزمون نظریه یادگیری حرکتی بهینه

این پژوهش با هدف آزمون نظریه یادگیری حرکتی بهینه (بکارگیری حمایت خودمختاری، امیدواری تقویتشده و توجه بیرونی) در میان دختران نوجوان انجام شد. روش: از بین دختران شهر نجفآباد، ۳۲ دختر با دامنه سنی ۱۵-۱۳ به روش نمونهگیری در دسترس برای فراگیری تکلیف شوت به توپ در حال حرکت انتخاب شدند. شرکتکنندگان پس از پیشآزمون به طور تصادفی به دو گروه یادگیری حرکتی بهینه و کنترل تقسیم شدند. قبل از مرحله اکتساب (۵ بلوک ۱۰ کوششی)، به دختران در گروه نخست اجازه داده شد تا قبل از هر بلوک، توپ دلخواه خود را انتخاب کنند (حمایت خودمختاری)، قبل از کوشش ششم در هر بلوک نیز از آنها خواسته شد تا به مسیر حرکت توپ توجه کنند (توجه بیرونی) و پیش از بلوک اول و سوم نیز معیارهای نسبتا آسانی برای موفقیت دریافت کردند (امیدواری تقویت شده). یادگیرندگان دو روز بعد در آزمون یادداری و انتقال شرکت کردند. برای تحلیل دادهها از آزمون تی مستقل و تحلیلهای واریانس مرکب در مراحل مختلف تحقیق استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد عملکرد و یادگیری گروه یادگیری حرکتی بهینه موثرتر از گروه کنترل بود. نتیجهگیری: این پژوهش نشان داد نظریه یادگیری حرکتی بهینه (استفاده ترکیبی از حمایت خودمختاری، امیدواری تقویتشده و توجه بیرونی) در میان دختران نوجوان کاربردی است.