الگوی پلیس هوشمند در فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی ایران

زمینه و هدف: فضای مجازی که محصول فناوری اطلاعات است، سبب مهاجرت بخش اعظم جرائم از فضای فیزیکی به فضای مجازی شده است و دامنه و سطح تاثیر جرائم فضای مجازی به مراتب گسترده تر و عمیق تر از جرائم فضای فیزیکی می باشد؛ بنابراین، فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی ایران از سازمان فناوری محور باید به سمت سازمان هوشمند و به عبارتی پلیس هوشمند حرکت کند و بدون وجود الگو و راهبرد مناسب دستیابی به این هدف دشوار است. بر این اساس، هدف تحقیق حاضر، طراحی الگوی پلیس هوشمند در فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی ایران است.روش: این پژوهش از نوع کاربردی و از نظر روش شناسی، پژوهشی کیفی است. جامعه آماری پژوهش، صاحب نظران حوزه فناوری اطلاعات و مدیریت درون و برون سازمانی است که با روش نمونه گیری هدفمند و براساس اصل اشباع نظری، ۱۸ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و با آن ها مصاحبه نیمه­ساختاریافته انجام شد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل محتوا استفاده شد.یافته ها: با پیاده سازی مصاحبه های انجام شده با مشارکت کنندگان در عملیات کدگذاری، محققان به تبیین مفاهیم و مقوله ها پرداختند. با تحلیل محتوای مصاحبه ها، ۶۱ شاخص و ۱۷ مقوله فرعی (مولفه) به­دست آمد که درنهایت در چهار مقوله اصلی (بعد) «کارکنان، فرایند، فناوری و ساختار» قرار گرفتند.نتیجه گیری: تحقق پلیس هوشمند در گرو برنامه ریزی راهبردی برای چهار بعد «کارکنان، فرایند، فناوری، ساختار» و ۱۷ مولفه و ۶۱ شاخص است و به کارگیری و هماهنگ سازی ابعاد و مولفه ها و شاخص های احصاشده نقش اساسی در تحقق پلیس هوشمند دارند.