بررسی ارتباط بین هوش معنوی و هوش زیباشناسی با افکار خودکشی در دانشجویان دانشکده علوم پزشکی اسدآباد: یک مطالعه توصیفی

زمینه و هدف: افکار خودکشی در سال­های اخیر رو به افزایش بوده است و داشتن هوش­های متعدد از جمله هوش معنوی و زیباشناسی می­تواند در کاهش آن موثر باشد. هدف پژوهش حاضر تعیین ارتباط بین هوش معنوی و زیباشناسی با افکار خودکشی در دانشجویان دانشکده علوم پزشکی اسدآباد بود. مواد و روش­ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی می­باشد که در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بر روی دانشجویان دانشکده علوم پزشکی شهرستان اسدآباد انجام شد. جامعه آماری ۲۶۷ نفر از دانشجویان دانشکده علوم پزشکی اسدآباد بود که به صورت سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع­آوری داده­ها سه پرسش­نامه افکار خودکشی Beck، هوش معنوی King و هوش زیباشناسی بودند. تجزیه­وتحلیل داده­ها با استفاده از آزمون­های آماری t مستقل، آنالیز واریانس یک­طرفه، آزمون تعقیبی Tukey و ضریب همبستگی Spearman انجام شد. یافته­ها: مجموعا تعداد ۱۶۵ نفر در مطالعه شرکت کردند. نتایج نشان داد میانگین نمرات تمام متغیرها در گروه دارای افکار خودکشی به طور معناداری کمتر از گروه فاقد افکار خودکشی بوده است (۰۵/۰>P). اختلاف معناداری بین دانشجویان دختر و پسر از لحاظ وضعیت افکار خودکشی مشاهده نشد (۱۵۵/۰=P). هم­چنین، در بررسی میانگین نمرات هوش زیباشناسی و ابعاد هوش معنوی، فقط میانگین بعد تولید معنای شخصی در بین دانشجویان دارای اختلاف معنی­دار بود (۰۴۶/۰=P). نتیجه­گیری: نتایج نشان داد هر چه افراد هوش زیباشناسی و هوش معنوی بالاتری داشته باشند، احتمالا به همان میزان رفتارهای خودآسیبی کمتری دارند. بنابراین، پیشنهاد می­شود سیاست­های پیش­گیرانه در قالب کارگاه­های آموزشی در دانشگاه­ها در جهت تقویت هوش معنوی و هوش زیباشناسی دانشجویان اعمال شود. واژه­های کلیدی: هوش معنوی، هوش زیباشناسی، افکار خودکشی، دانشجویان، اسدآباد