اثربخشی یادگیری در سیستم های آموزش مجازی

در حوزه انتقال دانش و آگاهی بین افراد، مفاهیمی نظیر آموزش یادگیری، یاددهی، پرورش و اصطلاحاتی از این دست به وفور استفاده می شود که در عین شباهت، دارای اختلاف هائی بنیادین با یکدیگر هستند. آموزش، حیطه موضوعات رسمی تحصیلی از دوران ابتدائی تا تحصیلات پیشرفته و تکمیلی را در بر می گیرد، در حالی که پرورش عموما به آموزشهای غیررسمی و غیرآکادمیکی می پردازد که نقش مکمل آموزشهای رسمی را ایفا می کنند. این در حالیست که فرآیند یادگیری، هم آموزش و هم پرورش را در بر دارد. بدین منظور منطقی است که در بررسی اثربخشی در مقوله یادگیری، هر دو جنبه فوق مد نظر قرار گیرند. علاوه بر این، فرآیند یادگیری جریانی دو طرفه است که در یک سمت انتقال دهنده- با عناوینی نظیر یاددهنده، معلم، مدرس، استاد، آموزگار، تعلیم دهنده و غیره و در سمت دیگر انتقال گیرنده - تحت عنوان دانش آموز، دانشجو، دانشپذیر، تعلیم گیرنده، فراگیر دانش و غیره- قرار دارند و لذا در بررسی اثربخشی یادگیری باید به هر دو سمت دقت کافی نمود. با توجه به تعریف اثربخشی، که میزان انجام کار درست و محقق شدن اهداف است. لازم است جهت سنجش و سپس افزایش میزان اثربخشی فرآیند یادگیری، ابتدا اهداف آموزش با دقتی معقول مشخص گردند. نگرانی عمده استفاده از آموزش مجازی دور شدن از روابط انسانی و حرکت به سوی دنیای مجازی است. کاهش ارتباط رو در رو با معلم باعث اضطراب در بعضی از فراگیران می شود. برنامه های آموزش الکترونیکی کنونی از کیفیت لازم برخوردار نیست. عدم وجود زیر ساخت های لازم برای آموزش مجازی با کمک اینترنت از قبیل محدودیت در پهنای باند که باعث کارایی کمتر در صدا، ویدیو، و تصاویر متحرک می باشد و اینها باعث اتلاف وقت زیادی می شود.