نگاهی به مکتب رمانتیسم و مولفه های آن با تکیه بر اشعار فریدون مشیری

رمانتیسم مکتبی است که در میان شاعران معاصران ایران و اصولاٴ مشرق زمین بیش از مکتب های دیگر مورد توجه می باشد؛ زیرا واقع گرایی بسیار دیر مورد توجه شاعران قرار گرفت. در بین شاعران معاصر علاوه بر نیما و سهراب که اشعارشان بیش از باقی شاعران معاصر، در حیطه رمانتیسم قابل بحث است، مشیری از شاعران تغزل سرا و از گروه چهارپاره سرایانی است که در اثر تحولات سیاسی و اجتماعی دهه ی سی و با تاثیرپذیری از شاعران رمانتیکی چون توللی و نادرپور اشعاری سروده که با مولفه های رمانتیک همخوانی کاملی دارد. بیشتر شاعران دهه ی سی در اوایل این دهه به رمانتیسم سیاه گرایش نشان دادند؛ اما فریدون مشیری به دور از فسادهایی در شعر این دوره وجود داشت، در سرودن اشعارش رفتاری متعادل و نرم پیش گرفته و شعری رمانتیک، ساده و همه پسند ارائه کرده است. باتوجه به اهمیت این مکتب در تمامی جهان و در عرصه ادبیات مساله اساسی در این پژوهش این است که بدانیم نحوه کارکرد رمانتیسم در شعر فریدون مشیری چگونه تبلور یافته است. در نهایت این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی به این نتیجه دست یافت که از بین مولفه های مکتب رمانتیسم طبیعت گرایی، عشق، تخیل، فردیت، انسان گرایی بیش از باقی مولفه ها مطرح است