ناپاکی های اخلاقی از دیدگاه فردوسی

یکی از اساسی ترین مبانی افکار فردوسی، تعلیم دادن است؛ چنان که می توان به راحتی گفت شاهنامه کتاب تعلیم و اخلاق است. این ویژگی شاهنامه گاه بصورت داستان پادشاهان بیان شده و گاه خود فردوسی به آن توصیه کرده است. بیان پاکی ها و ناپاکی ها در محتوای این شعار دارای بازتاب ویژه ای است. به جرات می توان گفت که از برترین اهداف فردوسی از سرودن اشعارش، بیان نیکی و بدی، پاکی و آلودگی است. این جستار درصدد است با مطالعه کتابخانه ای، ناپاکی های موجود در اشعار فردوسی را به شکل توصیفی-تحلیلی بررسی نماید. از نتایج این پژوهش می توان ناپاکی را در مواردی چون: دلبستگی به دنیا، غفلت، طمع، دروغ، ظلم، کاهلی و پرگویی دانست.