تعادل ومدیریت فضایی و تحلیل رتبه بندی خدمات اقتصادی واجتماعی با استفاده از مدل اسکالوگرام (مطالعه موردی: شهر فریدونکنار)

شناخت و درک تفاوت های موجود میان مناطق شهری از نظر میزان برخورداری آنها از امکانات و خدمات گوناگون به منظور شناخت سطح توسعه و محرومیت مناطق، میزان فاصله هر منطقه از اهداف تعیین شده، کاهش نابرابری های منطقه ای، تنظیم برنامه های متناسب با شرایط و امکانات مناطق ضرورتی اجتناب ناپذیر است. دراین مقاله با بهره گیری از روش اسکالوگرام، میزان برخورداری محلات شهر فریدونکنار از شاخص های توسعه در حوزه های جمعیتی، آموزشی، بهداشتی -درمانی، تاسیساتی زیر بنایی، سیاسی اداری و اجتماعی رفاهی و سهم هر یک از شاخصها و تاثیر آنها در توسعه تعیین شده است. به این ترتیب ، میزان توسعه یافتگی محلات فریدونکنار از منظر این شاخصها مشخص می شود که این امر راهی است برای مسئولان و برنامه ریزان این شهرستان جهت تعیین اولویت های مربوط به طرحها و برنامه های مختلف توسعه محور و توجه بیشتر به شاخص-هایی که از لحاظ توسعه ای در وضعیت نامناسبی قراردارند. نتایج این مطالعه نشان می دهد که اختلاف و شکاف زیادی بین محلات مختلف وجود دارد و از لحاظ شاخص های مختلف توسعه ای، محلات ۱۳، ۵، ۲، ۹، یک، ۱۱ و ۱۲ دارای سطح برخورداری از امکانات بالا و از لحاظ توسعه یافتگی در سطح نیمه توسعه یافته رو به بالا، محلات ۶، ۱۴ و ۱۰ دارای سطح برخورداری نسبتا بالا و از لحاظ توسعه یافتگی درسطح متوسط و کم توسعه و محلات ۴، ۷، ۸ و ۳ دارای سطح برخورداری محروم و از لحاظ توسعه یافتگی در سطح فاقد توسعه می باشند.