مدیریت خدمات اقتصادی واجتماعی وتعیین درجه بندی با استفاده از مدل اسکالوگرام (مطالعه موردی: شهر فریدونکنار)

شناخت و درک تفاوتهای موجود میان مناطق شهری از نظر میزان برخورداری آنها از امکانات و خدمات گوناگون به منظور شناخت سطح توسعه و محرومیت مناطق، میزان فاصله هر منطقه از اهداف تعیین شده،کاهش نابرابری های منطقه ای، تنظیم برنامه های متناسب با شرایط و امکانات مناطق ضرورتی اجتناب ناپذیراست. دراین مقاله با بهره گیری از روش اسکالوگرام، میزان برخورداری محلات شهر فریدونکنار از شاخصهای توسعه در حوزه های جمعیتی، آموزشی، بهداشتی -درمانی، تاسیساتی زیر بنایی، سیاسی اداری و اجتماعی رفاهی و سهم هر یک از شاخصها و تاثیر آنها در توسعه تعیین شده است. به این ترتیب ، میزان توسعه یافتگی محلات فریدونکنار از منظر این شاخصها مشخص می شود که این امر راهی است برای مسئولان و برنامه ریزان این شهرستان جهت تعیین اولویتهای مربوط به طرحها و برنامه های مختلف توسعه محور و توجه بیشتر به شاخصهایی که از لحاظ توسعه ای در وضعیت نامناسبی قراردارند. نتایج این مطالعه نشان می دهد که اختلاف و شکاف زیادی بین محلات مختلف وجود دارد و از لحاظ شاخصهای مختلف توسعه ای، محلات ۱۳ ، ۵ ، ۲ ،۹ ، یک، ۱۱ و ۱۲ دارای سطح برخورداری از امکانات بالا و از لحاظ توسعه یافتگی در سطح نیمه توسعه یافته رو به بالا، محلات ۶ ، ۱۴ و ۱۰ دارای سطح برخورداری نسبتا بالا و از لحاظ توسعه یافتگی درسطح متوسط وکم توسعه و محلات ۴ ، ۷ ، ۸ و ۳ دارای سطح برخورداری محروم و از لحاظ توسعه یافتگی در سطح فاقد توسعه می باشند.