مقایسه اثربخشی رواندرمانی مثبت و درمان شناختی -رفتاری بر بهزیستی ذهنی و سرمایه روان-شناختی مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم

با تولد کودک اوتیسم، خانواده بهخصوص مادر دچار چالش میشود. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی رواندرمانی مثبت ودرمان شناختی -رفتاری بر بهزیستی ذهنی و سرمایه روانشناختی مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران دارای کودک اوتیسم بود که در دی ماه ۱۴۰۱ به مراکز اوتیسم شهر شیراز مراجعه کردند. نمونه آماری شامل ۶۰ نفر از این مادران بود که بهصورت هدفمند انتخاب شدند و به شیوه کاملا تصادفی یک مرکز بهعنوان گروه آزمایش اول (رواندرمانی مثبت)، یک مرکز به عنوان گروه آزمایش دوم (درمان شناختی رفتاری) و دو مرکز دیگر به عنوان گروه گواه اول و دوم انتخاب شدند (هر گروه ۱۵ نفر). جهت اندازه گیری بهزیستی ذهنی از مقیاس بهزیستی ذهنی تنانت و همکاران (۲۰۰۷) و برای سنجش سرمایه روانشناختی از پرسشنامه سرمایه روانشناختی لوتانزو همکاران (۲۰۰۷) استفاده شد. نتیجه آزمون تحلیل کواریانس نشان داد که رواندرمانی مثبت و درمان شناختی -رفتاری بر بهزیستی ذهنی و سرمایه روانشناختی مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تاثیر معنادار دارد و اثربخشی رواندرمانی مثبت بر متغیرهایمذکور بیشتر است. بنابراین مشاوران و متخصصان روان درمانی با کاربرد رواندرمانی مثبت و درمان شناختی -رفتاری میتوانند به بهبود بهزیستی و ارتقاء سرمایه روانشناختی مراجعان کمک نمایند.