تاثیر برنامه آموزشی بر آگاهی و نگرش بیماران مبتلا به آنژین صدری ناپایدار در بیمارستانهای دانشگاهی شهر مشهد، نتایج یک مداخله

زمینه و هدف: بیماران مبتلا به آنژین صدری ناپایدار، بیش از نیمی از موارد بستری در بخش مراقبتهای ویژه قلبی را تشکیل می دهند. بستری شدن مجدد بسیاری از این بیماران، ناشی از نداشتن اطلاعات کافی و عدم پیروی از توصیه های پزشکی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر مداخله آموزشی بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی در میزان آگاهی و نگرش بیماران بستری مبتلا به آنژین صدری ناپایدار انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه مداخله ای، ۱۸۰ بیمار بستری مبتلا به آنژین صدری در دو گروه مداخله و شاهد (هر گروه ۹۰ نفر) مورد مطالعه قرار گرفتند. پرستاران و پزشکان تعلیم یافته بخش قلب و عروق یکی از بیمارستانهای دانشگاهی شهر مشهد، به مدت ۲ ماه به آموزش بیماران گروه مداخله پرداختند. داده ها با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه جمع آوری و سپس با استفاده از نرم افزارهای آماری SPSS (۱۱.۵) و STATA (۸.۰) و آزمونهای Chi-Square و آنالیز کوواریانس، در سطح معنی داری a=۰.۰۵ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: پس از تعدیل برای اثر نمره اولیه میزان آگاهی افراد مورد مطالعه، میانگین این نمره در گروه مداخله به طور معنی داری بیش از گروه شاهد بود (P<۰.۰۰۰۱)؛ همچنین انجام مداخله باعث مطلوبتر شدن وضعیت نگرش در گروه مداخله شد (P<۰.۰۰۰۱). هیچ تغییر بارزی در این متغیرها در گروه شاهد مشاهده نشد. نتیجه گیری: امکان بهره بردن از قابلیتهای آموزشی پرستاران در ارتقای آگاهی و تغییر جهت مطلوب نگرشهای بیماران به میزان قابل توجه و ثمربخشی وجود دارد؛ بنابراین شایسته است به منظور ارتقای کیفیت زندگی بیماران قلبی، ارایه خدمات آموزشی توسط پرستاران با برنامه ریزی مدون انجام پذیرد.