نقش توسعه بخش مالی در ارتباط بین ریسک محیط زیستی و سرمایه گذاری مستقیم خارجی
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 69
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ENVJ-8-80_004
تاریخ نمایه سازی: 26 مهر 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: طی سال های اخیر مشکلات محیط زیستی مورد توجه بسیاری از سیاستگذاران قرار گرفته است. در بسیاری از کشورهای در حال توسعه سرمایه گذاری مستقیم خارجی و ریسک محیط زیستی نقشی حیاتی برای رشد و توسعه اقتصادی ایفا می کنند. از این روی بررسی ارتباط سرمایه گذاری مستقیم خارجی و ریسک محیط زیستی ضروری است. در این راستا، مطالعه حاضر نقش توسعه مالی را در رابطه بین سرمایه گذاری مستقیم خارجی و ریسک محیط زیستی مورد بررسی قرار داده است.مواد و روش ها: در مطالعه حاضر ابتدا با استفاده از آزمون دیکی فولر تعمیم یافته، مانایی متغیرها بررسی شده است و سپس با بکارگیری روش هم انباشتگی کائو، رابطه بلندمدت بین متغیرهای مدل مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت اثر توسعه مالی، سرمایه گذاری مستقیم خارجی، تولید ناخالص داخلی سرانه و شهرنشینی بر ریسک محیط زیستی برای ۳۵ کشور طی دوره ۲۰۲۱-۱۹۹۰ با بکارگیری گشتاورهای تعمیم یافته پانلی مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: با توجه به این که بنابر آزمون ریشه واحد دیکی فولر تعمیم یافته برخی متغیرها در سطح و برخی در تفاضل مرتبه اول مانا شده اند، برای پرهیز از رگرسیون کاذب در تخمین ها، هم انباشتگی بین متغیرها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمون هم انباشتگی کائو رابطه بلندمدت بین متغیرها را تایید کرد. همچنین، نتایج مدل های پژوهش نشان می دهد که سرمایه گذاری مستقیم خارجی بر ریسک محیط زیستی اثری منفی و معنادار دارد. بیشتر سرمایه گذاری مستقیم خارجی از کشورهای توسعه یافته با مقررات محیط زیستی سخت گیرانه می آید، از این رو، آن ها می توانند فناوری های محیط زیستی برتر را به کشور میزبان منتقل کنند. در نهایت، سرمایه گذاری مستقیم خارجی راه را برای ارتقای پایداری محیط زیستی در کشور میزبان هموار می کند. همچنین نتایج نشان داده است که توسعه بخش مالی، ریسک محیط زیستی را در مدل (۲) کاهش می دهد زیرا توسعه مالی به دلیل تجهیز منابع مالی و امکان دسترسی به تکنولوژی های کاراتر، به ارائه اطلاعات بیشتر در مورد اهمیت محیط زیست به ویژه در کشورهای در حال توسعه کمک می کند. در مدل اول نیز یک رابطه غیرخطی U شکل بین توسعه مالی و ریسک محیط زیستی وجود دارد. عبارت تعامل FD × FDI نیز اثر معناداری بر ریسک محیط زیستی ندارد. نتایج همچنین نشان می دهد که رشد اقتصادی و شهرنشینی، ریسک محیط زیستی را کاهش می دهند.بحث: این مطالعه بیان می کند که توسعه بخش مالی در کشورهای در حال توسعه می تواند افزایش کیفیت محیط زیست را به همراه داشته باشد. با این حال، نتایج ممکن است در یک بخش مالی توسعه یافته متفاوت باشد . بیشتر سرمایه گذاری مستقیم خارجی از کشورهای توسعه یافته با مقررات محیط زیستی سخت گیرانه می آید، از این رو، آن ها می توانند فناوری های محیط زیستی برتر را به کشور میزبان منتقل کنند. در نهایت، سرمایه گذاری مستقیم خارجی راه را برای ارتقای پایداری محیط زیستی در کشور میزبان هموار می کند. از طرفی با افزایش درآمد واقعی، افراد توانایی بیشتری برای اختصاص منابع برای حفاظت از محیط زیست و کاهش ریسک محیط زیستی دارند. همچنین، رشد اقتصادی ناشی از فناوری بهبود یافته می تواند بازدهی بالاتر با ریسک محیط زیستی کمتر را فراهم کند. شهرنشینی نیز به دلیل استانداردهای بالاتر زندگی، افزایش سلامت عمومی، اثرات خارجی مثبت و صرفه به مقیاس، بهره وری بالاتری را به همراه دارد از این روی برای محیط زیست مفید است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
یونس نادمی
گروه اقتصاد، دانشکده انسانی، دانشگاه آیت ا... بروجردی، بروجرد، ایران
معصومه دالوندی
گروه مالی و بانکداری، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :