بررسی اثر اسانس باریجه بر تحمل و وابستگی به مرفین در موش سوری نر

زمینه و هدف: سیستم اوپیوئیدی نقش کلیدی در تحمل و وابستگی به اوپیوئیدها ایفاء می کند. از سویی، نشان داده اند که سیستم اوپیوئیدی در اثر ضد دردی عصاره باریجه نقش دارد؛ بنابراین، هدف مطالعه حاضر بررسی اثر اسانس باریجه بر تحمل و وابستگی به مرفین در موش سوری می باشد. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی ۶۰ سر موش آلبینو به ۱۰ گروه ۶ تایی به قرار زیر تقسیم شدند: حامل (ml/kg۱۰)، دیازپام(mg/kg ۵) و اسانس باریجه (mg/kg ۴۰، ۲۰ و۱۰). وابستگی و تحمل به مرفین با تزریق سه بار در روز آن و به مدت ۳ روز القا شد. در مرحله تحمل موش ها نیم ساعت قبل تزریق مرفین، داروها را به شکل داخل صفاقی دریافت نمودند. در مرحله وابستگی نیز داروها فقط در روز چهارم (تست) تزریق شدند. علایم سندرم محرومیت در طی ۳۰ دقیقه ثبت شدند. داده ها با نرم افزار SPSS ۲۰ و آزمون های آماری ANOVA و کروسکال والیس و تست های تعقیبی توکی و بن فرونی به ترتیب مورد آنالیز قرار گرفتند. یافته ها: دوزهای mg/kg ۲۰ و ۴۰ اسانس باریجه در مرحله تحمل و تنها دوز بالای (mg/kg۴۰) اسانس سبب کاهش تعداد پرش در مرحله وابستگی شدند. سایر رفتارها (شامل اسهال، دل پیچه، روی دوپا ایستادن، بالارفتن، سگ خیسی، خود تیماری و دندان قروچه) نیز در هر دو مرحله کاهش یافتند. نتیجه گیری: اسانس باریجه سبب کاهش تحمل و وابستگی به مرفین شده و احتمالا می تواند بعد آزمایش ها تکمیلی جهت درمان وابستگی به اوپیوئیدها مفید باشد.