تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی دویدن بر سطح سرمی فاکتور نکروز تومور(TNF-α) و مقاومت به انسولین در مدل رت سندرم متابولیک

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت سندروم متابولیک یافتن راه کارهایی در جهت بهبود عوارض آن می­تواند بسیار حائز اهمیت باشد. هدف این مطالعه تاثیر ۸ هفته تمرین تناوبی دویدن بر سطح سرمی فاکتور نکروز تومور (TNF-α) و مقاومت به انسولین در موش های صحرایی نر مبتلا به سندرم متابولیک بود. روش تحقیق: تحقیق حاضر از نوع تجربی بود. تعداد ۲۴ سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار با سن ۵۰ تا ۶۰ روز وزن ۱۸۰-۱۵۰ گرم از دانشگاه علوم پزشکی زاهدان خریداری و پس از ۱۲ هفته رژیم غذایی پر چرب و ایجاد مدل سندرم متابولیک به طور تصادفی در ۳ گروه مساوی (۸n=) شامل گروه تمرین+سندروم متابولیک، گروه سندرم متابولیک و گروه کنترل سالم قرار گرفتند. گروه تمرین تناوبی به مدت ۸ هفته به انجام تمرینات دویدن با شدت ۱۱۰-۸۰% شدت بیشینه با ۲ تا ۸ تکرار بر روی تردمیل پرداختند. برای اندازه گیری شاخص های بیوشیمیایی مستقیما از قلب موش ها خونگیری شد. جهت آنالیز داده­ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد و کلیه محاسبات آماری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ انجام گرفت. یافته ها: سطوح سرمی TNF-α بین گروه ها پس از ۸ هفته تمرین تفاوت معنادار نداشت (۱۱/۰P=)؛ هم چنین در مقادیر مقاومت به انسولین نیز بین گروه ها تفاوت معنادار مشاهده نشد (۷۱/۰P=). نتیجه گیری: اگر چه تفاوت معناداری در شاخص های مقاومت به انسولین و فاکتورنکروز تومور آلفا بین گروه های مطالعه مشاهده نشد احتمالا پاسخ به تمرینات تناوبی دویدن در مدل سندرم متابولیک تحت تاثیر شدت تمرین قرار دارد. مطالعات بیشتر برای درک مکانیزم های تاثیر گذار مورد نیاز است.