اثر آلفا-لیپوئیک اسید بر مقاومت به انسولین در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲

زمینه و هدف: شواهد فراوانی در ارتباط با نقش آنتیاکسیدانها در کاهش گلوکز خون، افزایش میزان حساسیت به انسولین و در نتیجه پیشگیری از پیشرفت بیماری دیابت نوع ۲ وجود دارد. مطالعه کنونی به منظور بررسی اثر مکمل خوراکی آلفا-لیپوئیک اسید (ALA) بر سطح قند خون ناشتا (FBS)، انسولین ناشتا و مقاومت به انسولین در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ انجام شد.   روش تحقیق: در این کارآزمایی بالینی، ۵۷ بیمار (۱۴ مرد و ۴۳ زن) با میانگین سنی ۶/۸±۵/۵۳ سال، مبتلا به دیابت نوع ۲ مراجعهکننده به درمانگاه مطهری شیراز، به طور تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. گروه مورد روزانه ۳۰۰ میلیگرم مکمل ALA و گروه شاهد روزانه ۳ عددکپسول دارونما، به مدت ۸ هفته دریافت کردند. شاخص توده بدنی (BMI)، سطح FBS و انسولین ناشتا در ابتدا و انتهای مطالعه اندازهگیری شد. داده ها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS و آزمون آماری تی زوجی و مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.   یافته ها: مقایسه وزن و BMI بین دو گروه در ابتدا و انتهای مداخله اختلاف معنیداری را نشان نداد. در گروه مورد، میانگین FBS و میزان مقاومت به انسولین در پایان مطالعه، در مقایسه با ابتدای مطالعه کاهش معنیداری داشت (به ترتیب ۰۰۰۱/۰=P و ۰۴/۰=P)؛ در حالی که تفاوت معنیداری در غلظت انسولین ناشتا دیده نشد (۴۳/۰=P). اختلاف معنیداری بین میانگین تغییرات FBS و مقاومت به انسولین بین گروه مورد و شاهد در پایان مطالعه مشاهده شد (به ترتیب ۰۰۱/۰=P و ۰۱۳/۰=P).   نتیجه گیری: مصرف ALA در کاهش میزان مقاومت به انسولین موثر است و از این خاصیت میتوان در پیشگیری از ابتلا به عوارض بعدی دیابت استفاده نمود.