تعیین میزان آنتی بادی ضد ویروس هپاتیت B درکارکنان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی بیرجند

زمینه و هدف: ویروس هپاتیت B عامل ایجاد هپاتیت حاد و مزمن، سیروز کبدی و کارسینوم هپاتوسلولار است و شیوع آن در آمریکا ۱/۰-۵/۰% و در ایران ۶/۱-۵/۶% گزارش شده است. در حال حاضر تنها راه مطمئن پیشگیری، واکسیناسیون است ولی واکسیناسیون ایمنی کامل (۱۰۰%) را تامین نمی کند. میزان تشکیل آنتی بادی سه روز پس از تزریق واکسن ۷۹-۹۰% است. سطح آنتی بادی با گذشت زمان نزول می کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان ایمنی زایی ناشی از واکسیناسیون کامل هپاتیت B در شاغلین پرستاری و ارتباط سطح ایمنی با متغیرهای سن، جنس، شاخص توده بدنی، محل کار و مدت زمان سپری شده از آخرین دوز واکسن انجام شد. روش تحقیق: این مطالعه توصیفی- تحلیلی به صورت مقطعی در سال ۱۳۸۳ و بر روی ۱۱۲ نفر از شاغلین پرستاری بیمارستانهای دانشگاهی ولی عصر (عج) و امام رضا (ع) بیرجند که سه نوبت واکسن دریافت کرده بودند و از آخرین نوبت واکسن آنها ۲ ماه تا ۵ سال می گذشت، انجام شد. ابتدا ۴ میلی لیتر خون از افراد مورد مطالعه گرفته شد و همزمان اطلاعات فردی در پرسشنامه ثبت گردید؛ سپس با استفاده از کیت رادیم کشور ایتالیا به روش Anti- HBs ELISA نمونه ها به صورت کمی اندازه گیری شدند. یافته ها: در این تحقیق تیتر آنتی بادی در ۴/۸۸% از افراد مورد بررسی، بالای mIU/mL ۱۰ بود. سطح آنتی بادی محافظتی در ۵/۱۲% نسبی و در ۹/۷۵% مناسب بود. ارتباط معنی داری بین سطح آنتی بادی و متغیرهای جنس، سن، نوع بخش و سطح شاخص توده بدنی در افراد مورد مطالعه مشاهده نگردید (۰۵/۰P>). نتیجه گیری: با توجه به این که ۶/۱۱% از افراد مورد تحقیق، سطح آنتی بادی محافظت کننده نداشتند، اندازه گیری سطح آنتی بادی HBs در کارکنان پرستاری و واکسیناسیون مجدد در افراد غیرایمن توصیه می گردد.