بررسی پنج ساله بیماران با دیابت نوع ۱ بستری شده به دلیل کتواسیدوز دیابتی در مرکز آموزشی، درمانی بوعلی سینای قزوین (۱۳۷۸-۱۳۸۳)

زمینه و هدف: کتواسیدوز دیابتی (DKA) از عوارض حاد بیماران دیابتی است که درمان بموقع و صحیح، مرگ و میر ناشی از آن را کاهش می دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی علائم بالینی، یافته های آزمایشگاهی و عوامل مستعدکننده بیماران مبتلا به کتواسیدوز دیابتی در بیمارستان بوعلی قزوین انجام شد.   روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی گذشته نگر، پرونده های پزشکی بیماران مبتلا به DKA بین سال های ۱۳۷۸-۱۳۸۳ در بیمارستان بوعلی قزوین مورد بررسی قرار گرفتند. در مجموع ۶۰ اپیزود از نظر خصوصیات بالینی، یافته های آزمایشگاهی و مرگ و میر بیمارستانی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.   یافته ها: میانگین سن بیماران ۷۴/۱۱±۶۳/۲۶ سال بود. ۶۰% بیماران زن و ۴۰% مرد بودند. میانگین روزهای بستری ۹/۳±۲/۷ روز بود. کتواسیدوز دیابتی، به عنوان اولین نشانه دیابت در ۳/۱۸% موارد وجود داشت. ضعف و بی حالی شایعترین شکایت (۵۰%) بیماران بود. ۷۵% بیماران در زمان بستری هوشیار بودند؛ تب در ۵۰% اپیزودها دیده شد. میانگین pH شریانی ۱/۰ ± ۱/۷ بود. هایپوناترمی در ۲۵%، عفونت سیستم ادراری (UTI) در ۵۴% و هایپوگلیسمی در ۲۳% بیماران مشاهده شد. DKA مجدد در حین درمان در ۳/۳% اپیزودها رخ داد. میزان مرگ و میر ۵% بود.   نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه که نمایانگر عدم آشنایی سیستم درمانی با برخورد و اداره DKA -که یکی از فوریتهای مهم طب داخلی می باشد- آموزش در این زمینه می تواند میزان شیوع و مرگ و میر را کاهش دهد.