سطح آگاهی از علائم هشداردهنده سرطان و عوامل موثر بر آن در جمعیت ۱۸ سال به بالای تهران

زمینه و هدف: تشخیص بموقع علائم هشداردهنده سرطان و انجام اقدامات لازم میتواند گام موثری در جلوگیری از ابتلا و در مراحل بعد مانع وارد شدن بیماری به مراحل پیشرفته باشد. مطالعه حاضر به عنوان اولین پژوهش جامع، میزان آگاهی از علائم هشداردهنده سرطان و عوامل موثر بر آن را در ساکنین شهر تهران بررسی نمود. روش تحقیق: این مطالعه مقطعی در سال ۱۳۸۶، بر روی تمامی افراد بالاتر از ۱۸ سال ساکن تهران و حومه انجام شد. دادهها از طریق پرسشنامه از ۲۵۰۰ نفر که از طریق نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب شده بودند، جمعآوری گردید. در این پژوهش، آگاهی به عنوان متغیر پاسخ پنهان بر مبنای شناخت افراد نسبت به ۹ علامت هشداردهنده سرطان به وسیله مدل رگرسیون کلاس پنهان تعمیمیافته، مورد سنجش قرار گرفت؛ همچنین عوامل موثر بر میزان آگاهی ارزیابی گردید. تحلیلها با استفاده از نرمافزارLatent Gold انجام شد. یافته ها: تعدادکمی از پاسخدهندگان (۸۲/۱۸%) دارای سطح آگاهی بالا نسبت به علائم هشداردهنده سرطان بودند و بیشتر آنان دارای آگاهی متوسط (۴۹/۵۹%) و پایین (۶۹/۲۶%) بودند. مهمترین عوامل موثر بر میزان سطح آگاهی افراد شامل سطح تحصیلات، جنس و وضعیت تاهل بودند. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که در مجموع سطح آگاهی و شناخت علائم هشداردهنده سرطان در جامعه مورد مطالعه پایین است. اطلاعات به دست آمده در خصوص میزان آگاهی و عوامل موثر بر آن در تدوین برنامههای مربوط به پیشگیری از سرطان، بویژه در حوزه آموزش بهداشت، مفید میباشد.