مقایسه اثر تجویز الندرونت با پامیدرونت در وضعیت تراکم استخوان بیماران مبتلا به استئوپروز

زمینه و هدف: برای درمان استئوپورز معمولا از ترکیبات خوراکی یا تزریقی بیسفوسفونات ها استفاده می شود. این مطالعه با هدف بررسی مقایسه ای اثر الندرونت خوراکی با پامیدرونت تزریقی در تغییر وضعیت تراکم استخوان بیماران مبتلا به استئوپروز انجام شد. روش تحقیق: مطالعه حاضر یک مطالعه نیمه تجربی مبتنی بر مدارک موجود بود که بر روی بیماران مبتلا به استئوپروز مراجعه کننده به کلینیک بیمارستان ولیعصر بیرجند در سال های ۹۵-۱۳۹۲ انجام شد؛ ضمن اینکه مداخله یک مداخله استاندارد بوده که به صورت روتین انجام می شود. بیماران در دو گروه تحت درمان به مدت یکسال، در یک گروه الندرونت خوراکی و در گروه دیگر داروی پامیدرونت تزریقی دریافت کردند. درمان با کلسیم و ویتامین D نیز در هر دو گروه انجام شد. تراکم سنجی به روش دگزا (DEXA) با دستگاه Dual-energy X-ray absorptiometry(Hologic ) ساخت کشور آمریکا در هر دو گروه قبل و بعد از درمان اندازه گیری شد داده ها با استفاده از آزمون های دقیق فیشر، t زوج شده و T مستقل در سطح معنی داری ۰۵/۰≥P تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: از بین شاخص های تراکم استخوان مهره ای، فقط مقدار شاخص Z-score برای هر دو داروی الندرونت و پامیدرونیت به طور معنی داری بهبود داشت. درخصوص شاخص های تراکم استخوان هیپ، بهبود معنی دار شاخص Z-score فقط در بیماران تحت درمان با پامیدرونیت مشاهده شد. اختلاف آماری در میانگین و فراوانی تغییرات شاخص های تراکم استخوانی در مهره ها و هیپ بعد از درمان نسبت به قبل از آن، در دو گروه تحت درمان با الندرونت و پامیدرونیت مشاهده نگردید. نتیجه گیری: تجویز یکسال مصرف دو داروی الندرونت و یا پامیدرونیت، می تواند Z score تراکم استخوان مهره ای را بهبود بخشد و این درحالی است که Z-score تراکم استخوان هیپ فقط در درمان با پامیدرونیت بهبود می یابد. هیچ یک از دو تجویز مذکور، برتری خاصی در ایجاد تغییر در شاخص های تراکم استخوانی در مهره ها ندارند، ولی پامیدرونیت در هیپ تاثیر بهتری دارد.