تاثیر گروه درمانی شناختی-رفتاری بر افسردگی بیماران مبتلا به سرطان

زمینه و هدف: یکی از رایجترین عوارضی که مبتلایان به سرطان از آن رنج میبرند مشکلات روانی مانند افسردگی، کاهش عملکرد حیاتی و افزایش خطر مرگ میباشد. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر گروهدرمانی شناختی-رفتاری بر کاهش افسردگی در بیماران مبتلا به سرطان میباشد. روش تحقیق: این پژوهش مطالعهای نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری متشکل از بیماران مبتلا به سرطان بیمارستان امام رضا(ع) شهرستان بیرجند در سال ۸۸- ۸۹ بوده و حجم نمونه هم شامل ۲۴ بیمار مبتلا به سرطان میباشد که بر اساس معیارهای تشخیصی DSM-IV و آزمون افسردگی بک انتخاب شدند که به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت ۱۲ جلسهی ۵/۱ ساعته تحت درمان شناختی-رفتاری به صورت گروهی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچگونه درمان روانشناختی دریافت نکردند. به منظور تجزیه و تحلیل یافتهها از نرمافزار spss ۱۵.۰ و آزمونهای آماری Tزوج و تحلیل کواریانس استفاده گردید. یافته ها: نتایج حاصل نشان داد که پس از اعمال روشهای درمان، میزان افسردگی بیماران گروه آزمایش به ۳۸/۷±۵۸/۸ کاهش پیدا کرد که از نظر آماری معنادار بود ( ۰۰۱/۰ > P) در حالی که میزان افسردگی گروه کنترل (۸۷/۱۱±۳۳/۲۸) کماکان ثابت بوده است. نتیجه گیری: درمان شناختی-رفتاری نقش پراهمیتی بر کاهش میزان افسردگی بیماران مبتلا به سرطان دارد. مداخلهی شناختی میتواند از طریق کاهش افسردگی، شناخت بیماران را تغییر دهد و آنها را قادر سازد که عقیده مثبتتری در کنترل خودشان داشته باشند.