خودارزیابی نگرش کارورزان و فارغ التحصیلان پزشکی از بیماری های رایج و سرپایی کودکان، سال ۱۳۹۲

زمینه و هدف:آنچه که در محیط کاری آینده پزشکان عمومی به طور عمده مطرح می باشد، مدیریت بیماران سرپایی در درمانگاه است. این مطالعه به منظور بررسی نگرش کارورزان و فارغ التحصیلان نسبت به نحوه آموزش بخش اطفال در مورد بیماری های سرپایی کودکان انجام شد. روش تحقیق:در این مطالعه توصیفی- مقطعی، ۴۰ دانشجوی پزشکی مقطع کارورزی و ۲۰ پزشک فارغ التحصیل در سال ۱۳۹۲، به عنوان نمونه انتخاب شدند و نگرش آنها نسبت به کیفیت و کارآیی آموزش بخش اطفال سنجیده شد. ابزار مطالعه، پرسشنامه محقق ساخته بود که براساس مقیاس لیکرت امتیازدهی گردید. در این مطالعه، میانگین نمره نگرش در سه حیطه تشخیص، درمان و نسخه نویسی برای چهار گروه اصلی بیماران سرپایی شامل: بیماری های میکروبی، انگلی، نوزادان و کمبودهای تغذیه ای محاسبه شد. داده ها پس از ورود به نرم افزار آماری SPSS (ویرایش ۵/۱۱) با کمک آزمون آماریIndependent t-Testدر سطح معنی داری ۰۵/۰=α تجزیه و تحلیل شد. یافته ها:میانگین نمره نگرش فارغ التحصیلان در حیطه های تشخیص، درمان و نسخه نویسی به ترتیب: ۲۷/۰±۲۰/۳، ۳۰/۰±۲۱/۳ و ۳۷/۰±۰۶/۳ و در کارورزان به ترتیب: ۵۸/۰±۴۴/۳، ۵۵/۰±۲۱/۳ و ۵۹/۰±۹۷/۲ به دست آمد. بیشترین و کمترین میانگین نمره نگرش در هر سه حیطه تشخیص، درمان و نسخه نویسی در هر دو گروه کارورز و فارغ التحصیل به ترتیب مربوط به بیماری های نوزادان و بیماری های انگلی بود. میانگین نمره نگرش بین دو گروه در هر سه حیطه مذکور، تفاوت معنی داری نداشت. نتیجه گیری:نمره خودارزیابی نگرش کارورزان از بیماری های سرپایی کودکان در سطح بالایی نبود و این نمره با افزایش تجربه کاری افزایش نیافت؛ بنابراین بهبود کیفیت آموزش بالینی، راهکار اصلی می باشد.