تحلیلی بر بهبود فضای حرکتی شهر براساس گسترش مسیرهای پیاده محور

امروزه توسعه کالبدی شهرها، حجم زیاد ترافیک، آلودگی محیط زیست و کاهش سطح سلامت عمومی شهروندان، از پیامدهای رویکرد اتومبیل محور در شهرهای معاصر میباشد که با ورود خودروها به عرصه های مختلف شهری، شاهد تداخل حرکت سواره و پیاده و در پی آن عدم توجه به پیاده روها و نادیده گرفتن تاثیر پیاده روی بر سلامت افراد میباشد. همچنین در چند سال اخیر کاهش قابل ملاحظه در پیاده روی به عنوان زنگ خطری در علم پزشکی به حساب درآمد؛ تا آنجا که تحقیقات اخیر سلامت که بیش از هر چیز بر فعالیتهای فیزیکی و تغذیه، به عنوان مهمترین عامل موثر بر سلامت عمومی، متمرکز است، نشان میدهد که پیاده روی، فعالیت فیزیکی ارزشمندی است که برای دستیابی به سلامت عمومی جامعه قابل سرمایه گذاری است. فضاهای شهری پیاده پاسخی به نیاز متعالی انسان در شهر است. در دهه های اخیر، ایده پیاده راه سازی و سپس ایده پیاده راه مداری در راستای زیست پذیرکردن هرچه بیشتر شهرها و کمک به بهبود کیفیت فضاهای شهری مطرح شده است. درواقع این جنبش ها ایده ای برای انسانی ترشدن شهرها، احیای مراکز و سرزندگی شهری بوده است. پیاده به عنوان یکی از اجزای اصلی سامانه حمل و نقل شهری مطرح می باشد.در کشورهای در حال توسعه،از جمله ایران،به این موضوع توجه چندانی نشده است.از این رو باید همانند دیگر اجزای سامانه حمل و نقل شهری به پیاده و مشکلات آن توجه جدی شود وراه حلهای مناسبی برای ساماندهی فضای حرکت پیاده ها در شهر و محله،که از همه مهمتر تامین ایمنی لازم می باشد ارائه گردد.در مرحله نخست به منظور کنکاش در مباحث نظری از روش سنتی مبتنی بر تحقیق در مطالعات انجام شده ودر مرحله دوم برای توصیف و تبئین محدوده مورد مطالعه از روش توصیفی استفاده خواهد شد. در این پژوهش سعی شده است تا با استفاده از روشهای مناسب و دیدگاه های گوناگون موجود در زمینه طراحی مسیرهای پیاده محور به ارائه مطالبی در خصوص ضرورت ایجاد مسیرهای پیاده و همچنین اثرات این مسیرها در فضای حرکتی شهر و طراحی محدوده مورد مطالعه به عنوان مسیر پیاده با استفاده از نرم افزارهای اتوکد اقدام کند.