اثربخشی درمان ذهن آگاهی کودک محور بر تنظیم هیجان و بهبود خودپنداشت کودکان دارای والدین طلاق گرفته

زمینه و هدف: کودکانی که والدینشان از یکدیگر جدا می شوند با تنیدگی مواجه می شوند که اثرات کوتاه مدت و بلندمدت روان شناختی بر جای می گذارد. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان ذهن آگاهی کودک محور بر تنظیم هیجان و بهبود خودپنداشت کودکان دارای والدین طلاق گرفته انجام شد. روش: پژوهش حاضر شبه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و مرحله پیگیری ۲ ماهه بود. جامعه آماری پژوهش تمامی کودکان دارای والدین طلاق گرفته شهر کرمانشاه در سال ۱۳۹۹ بودند که از بین آنها تعداد ۳۰ کودک به شیوه نمونه گیری در دسترس، انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جای دهی شدند. گروه آزمایش ۱۰ جلسه مداخله ذهن آگاهی بر اساس مدل بوردیک (۲۰۱۷) را دریافت کرد، در حالی که گروه گواه در فهرست انتظار برای دریافت مداخله بعد از پایان مطالعه قرار گرفت. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه تنظیم هیجان (گراس و جان، ۲۰۰۳) و پرسشنامه خودپنداشت (پیرز و هریس، ۱۹۶۹) بود. داده ها به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد آموزش ذهن آگاهی بر مولفه های تنظیم هیجان (ارزیابی مجدد شناختی (۰/۰۱>P، ۳۶۱/۲۹=F) و منع بیانی (۰/۰۱>P، ۶۵۲/۳۱=F) و مولفه های خودپنداشت کودکان (رفتار (۰/۰۱>P، ۸۱۳/۱۷=F)، وضعیت عقلانی و تحصیلی (۰/۰۱>P، ۷۶۲/۱۶=F)، ظاهر جسمانی و ویژگی ها (۰/۰۱>P، ۴۲۱/۸=F)، اضطراب (۰/۰۱>P، ۴۲۹/۱۹=F)، محبوبیت (۰/۰۱>P، ۹۲۷/۲۱=F)، شادی و رضایت (۰/۰۱>P، ۶۹۱/۱۸=F) تاثیر مثبت دارد و این نتایج به دست آمده در دوره پیگیری نیز تداوم داشت (۰/۰۱>P). نتیجه گیری: هنگامی که کودکان دارای والدین طلاق گرفته احساس می کنند کاری از دستشان برنمی آید، ذهن آگاهی با افزایش انعطاف پذیری روانی، انتخاب های دیگری را فرا روی آنها قرار می دهد و همین موضوع در تنظیم هیجانات آنها موثر است. همچنین ذهن آگاهی با برقراری ارتباط دوباره مابین منابع درونی و بیرونی، به بهبودی خودپنداشت منجر می شود، منابعی که حتی ممکن است فرد باور به آنها نداشته باشد.