اثر بخشی درمان شناختی – رفتاری با تاکید بر آموزش مهارت های زناشویی در کاهش دلزدگی و حل تعارض زناشویی زنان مراجعه کننده به مراکز روانشناختی شهر کرمانشاه

عوامل متعددی روابط زناشویی بین زوجین را در گذر زمان تهدید میکند و سبب فرسایش عشق و صمیمیت در بین همسران می شود که از آن جمله می توان به دلزدگی و تعارضات زناشویی اشاره کرد. لذا هدف از اجرای این پژوهش، بررسی اثر بخشی درمان گروهی شناختی-رفتاری(CBT) بر کاهش دلزدگی و حل تعارض زنان بوده است. از این رو ۲۸ نفر از زنانی که نمره دلزدگی و تعارض زناشویی شان بالاتر از حد استاندارد بود انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش (۱۴ نفر) و کنترل(۱۴ نفر) تقسیم شدند. درمان شناختی - رفتاری طی ۱۰ جلسه هفتگی با تاکید بر آموزش مهارت های زناشویی برای گروه آزمایش به کار گرفته شد. ابزار پیش آزمون و پس آزمون برای هر دو گروه(آزمایش و کنترل) شامل پرسشنامه دلزدگی زناشویی پاینز و پرسشنامه حل تعارض رحیم بود. نتایج نشان داد که درمان شناختی-رفتاری به طور معناداری دلزدگی زناشویی گروه آزمایش را نسبت به گروه کنترل کاهش و حل تعارض گروه آزمایش را نسبت به گروه کنترل افزایش داده است. میانگین نمرات دلزدگی زناشویی در زیر مقیاس های(دلزدگی جسمانی، دلزدگی عاطفی، دلزدگی روانی) و میانگین نمرات حل تعارض در پس آزمون، در زیر مقیاس های (یکپارچگی، سلطه گرا، ملزم شده، اجتناب، مصالحه)؛ در زنان گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل به طور معناداری پایین تر بود. بنابراین می توان نتیجه گرفت که از درمان گروهی شناختی-رفتاری(CBT) می توان برای کاهش دلزدگی و افزایش حل تعارض زناشویی زوجین و در نهایت پویایی روابط خانوادگی استفاده کرد.