بررسی رابطه بین سبکهای عشق با رضایت زناشویی و امید به زندگی در دانشجویان

این پژوهش با هدف بررسی رابطه سبکهای عشق با رضایت زناشویی و امید به زندگی در دانشجویان متاهل دانشگاه پیام نور شهرستان دهدشت اجرا شد. روش پژوهش همبستگی (تحلیل رگرسیون) و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان متاهل دانشگاه پیام نور دهدشت در سال تحصیلی ۹۴-۱۳۹۳ بود که از میان آنها ۶۰ دانشجو به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای سنجش شامل پرسشنامه های عشق استرنبرگ (۱۹۸۶)، رضایت زناشویی انریچ (فاورز و اولسون، ۱۹۸۹) و امید اسنایدر (اسنایدر، ۱۹۹۱) بودند. داده ها از طریق همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شد. یافته ها نشان داد بین صمیمیت و تعهد با رضایت زناشویی و امید به زندگی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد(P<۰/۰۵). اما بین میل با رضایت زناشویی و امید به زندگی رابطه معنی داری مشاهده نشد (P>۰/۰۵). همچنین از بین سه سبک عشق، سبکهای صمیمیت و تعهد قادر به پیش بینی رضایت زناشویی و سبک تعهد قادر به پیش بینی امید به زندگی در دانشجویان بود (P<۰/۰۵). در پایان به بیان محدودیتها و پیشنهادات پژوهشی پرداخته شد.