حذف دی اکسید کربن از هوای محیط داخلی با استفاده از محلول جاذب نانوسیال
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 79
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JMUMS-33-224_012
تاریخ نمایه سازی: 29 مهر 1402
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: افزایش غلظت دی اکسیدکربن در هوای محیط های داخلی به دلیل عدم وجود تهویه مناسب موجب ایجاد اثرات سوء بر سلامت انسان می شود. هدف از این مطالعه حذف دی اکسیدکربن از یک فضای بسته با استفاده از محلول جاذب نانوسیال هیدروکسید سدیم و تعیین تاثیر غلظت جاذب، غلظت دی اکسید کربن و نانوذرات دی اکسید تیتانیوم بود.
مواد و روش ها: آزمایشات در یک محفظه بسته در مقیاس آزمایشگاهی انجام شد. پمپ مکش هوا متصل به راکتور جذب و دستگاه سنجش غلظت دی اکسید کربن در داخل محفظه نصب شدند. با تزریق گاز دی اکسید کربن در داخل محفظه غلظت های محدوده ۵۰۰، ۲۰۰۰ و ۵۰۰۰ پی پی ام از این گاز ایجاد شد. محلول جاذب هیدروکسید سدیم با غلظت های ۰/۱ ، ۰/۲ و ۰/۴ درصد بود. نانوذرات دی اکسید تیتانیوم با غلظت ۰/۰۰۸ درصد و سورفکتانت کاتیونی با غلظت ۰/۰۰۳ درصد در ساخت نانوسیال مورد استفاده قرار گرفت. مقادیر pH، هدایت الکتریکی (EC) و کربن غیرآلی (TIC) محلول های جاذب قبل و بعد از جذب دی اکسیدکربن اندازه گیری شد.
یافته ها: با استفاده از محلول جاذب هیدروکسید سدیم ۰/۴ درصد حاوی ۰/۰۰۸ درصد نانوذرات دی اکسید تیتانیوم راندمان حذف دی اکسید کربن برای غلظت های ۵۰۰ و ۵۰۰۰ پی پی ام به ترتیب ۷۲ و ۴۴ درصد به دست آمد که به ترتیب ۲۰ و ۱۰ درصد بیش تر از محلول جاذب فاقد نانوذرات بود. برای ۵۰۰۰ پی پی ام دی اکسید کربن، افزایش غلظت محلول جاذب از ۰/۱ به ۰/۴ درصد موجب دو برابر شدن راندمان حذف شد. میانگین TIC در نانوسیال نسبت به سیال پایه ۲۰درصد افزایش بیشتری داشت. میانگین کاهش EC در نانوسیال نسبت به سیال پایه ۲۵ درصد بیش تر بود. میانگین کاهش pH ناشی از جذب دی اکسیدکربن کم تر از یک واحد بود.
استنتاج: نانوسیال هیدروکسید سدیم حاوی ۰/۰۰۸ درصد نانوذرات دی اکسید تیتانیوم برای حذف دی اکسیدکربن از هوا کارآئی مناسبی دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
رمضانعلی دیانتی تیلکی
Associate Professor, Department of Environmental Health Engineering, Faculty of Health, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
سعیده شعبان تبار شورکی
MSc Student in Environmental Health Engineering, Faculty of Health, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
اسماعیل بابا نژاد آریمی
Assistant Professor, Department of Environmental Health Engineering, Faculty of Health, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
بیژن شعبانخانی
Assistant Professor, Department of Epidemiology and Biostatistics, Faculty of Health, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :