اثر بتامتازون والرات بر التهاب بعد از کرایوتراپی در درمان زگیل پوستی

سابقه و هدف: از جمله راه های درمانی زگیل ها کرایوتراپی می باشد که از عوارض آن ایجاد التهاب می باشد. افزودن استروئید توپیکال به رژیم درمانی استاندارد مراقبت از زخم از پیشرفت آسیب جلوگیری کرده و ری اپیتلیالیزیشن را افزایش می دهد. این مطالعه با هدف بررسی اثر درمانی بتامتازون والرات موضعی برای کاهش التهاب بعد از کرایوتراپی در بیماران مبتلا به زگیل و مقایسه آن با دارونما، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی دوسوکور، ۲۰ بیمار وارد مطالعه شدند. ضایعات در دو سمت بدن تحت کرایوتراپی قرار گرفت. سپس بتامتازون موضعی بر روی ضایعات یک سمت بعد از کرایوتراپی استفاده شد و پماد پلاسبو در ضایعات سمت مقابل استفاده شد. علائم بیمار در طی ۴ ویزیت ثبت شد. مقیاس دیداری درد (VAS) برای ارزیابی شدت درد استفاده شد. در نهایت به ارزیابی درمان طی این ۴ ویزیت امتیاز داده شد. داده ها توسط نرم افزار sPSS نسخه ۱۶ آنالیز شدند. یافته ها: هیچ کدام از نمونه ها در پایان مطالعه اسکار هایپرتروفیک یا آتروفیک، ضایعه دپیگمانتیشن، هایپرپیگمانتیشن و هایپوپیگمنتیشن نداشته اند. میانگین اریتم، درد، فراوانی بروز تاول و فراوانی بروز ادم در طول ۱۴ روز پیگیری بیماران دو گروه مورد مطالعه تفاوت آماری معنی داری نداشت. استنتاج: تجویز موضعی بتامتازون موضعی تاثیری در کاهش بروز تاول و ادم و میانگین نمره درد و اریتم در طول ۱۴ روز پیگیری پس از درمان نداشت. بنابراین از این روش درمانی نمی توان به عنوان درمان در جهت کاهش التهاب پس از کرایوتراپی در بیماران مبتلا به زگیل استفاده کرد. شماره ثبت کارآزمایی بالینی : ۳N۲۰۱۷۰۸۱۳۵۷۶۲IRCT