کاربست های سیاست خارجی حکمی در عرصه روابط بین الملل، از منظر مقام معظم رهبری

پرداختن به علوم انسانی فارغ از توجه به جوانب اسلامی و غیر مادی آن می تواند افکار بشر را وارد گردابی نماید که خلاصی از آن را دشوار نماید. این در حالیست که ممکن است در این مسیر انسان، داشته های خود را نیز از دست رفته ببیند. یکی از شاخه های پر انحراف و پر مخاطره علوم انسانی، شاخه علوم سیاسی و گرایشهای آن می باشد، که به جهت عدم پرداختن به آنها از منظر دینی، ارزشی و غیر مادی، معمولا به شکلی بکر و دست نخورده باقی مانده و هر کسی از ظن خود آن را تفسیر و در نهایت به اجراء می گذارد. پرداختن به مسائل سیاسی روز، بررسی وضعیت مناطق مختلف جهان، ارتباطات بین الملل و سیاست خارجی کشورها از جمله شاخه هایی از علوم سیاسی است که ظرفیت حکمی سازی در آنها بسیار وسیع و در عین حال لازم می نماید. پرداختن به چگونگی این حکمی سازی، با ورود به چهل سال دوم انقلاب، از منظر فقیه حکیم انقلاب، می تواند وجهی دو چندان داشته باشد. در این پژوهش در پی این هستیم تا به روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای تفکر حکمی قابل اعمال در سیاست خارجی از منظر معظم له را استخراج نماییم. پرداختن به سه اصل مهم عزت، حکمت و مصلحت در سیاست خارجی و بر اساس موازین اسلامی، می تواند زمینه های شکل گیری سیاست خارجی حکمی را فراهم نماید.