مقایسه تکنیک Cone beam computed tomography و رادیوگرافی دیجیتال داخل دهانی (Phosphor Storage Plates) در تشخیص پرفوریشن نواری کانال در دندان های درمان ریشه شده

سابقه و هدف: از آن جایی که ایجاد پرفوریشن، پروگنوز درمان های ریشه را ضعیف می کند، تشخیص به موقع و دقیق آن اهمیت زیادی دارد. برای این منظور ابزارهای تشخیصی رادیوگرافی مختلفی بررسی می شوند تا روشی که دقیق ترین تشخیص و کم ترین عوارض را دارد، انتخاب شود. لذا هدف از انجام این مطالعه، مقایسه تکنیک Cone beam computed tomography (CBCT) و رادیوگرافی دیجیتال داخل دهانی (PSP) در تشخیص پرفوریشن نواری پس از درمان اندودونتیک بود. مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، ۱۲۴دندان مولر مندیبل کشیده شده انسانی بعد از تهیه حفره دسترسی استاندارد و آماده سازی کانال مزیولینگوال با سیستم روتاری Gold Protaper تا سایز F۲، به ۴ گروه ۳۱ عددی تقسیم شدند. در گروه شاهد پرفوریشنی ایجاد نشد. در دیواره دیستال کانال مزیولینگوال بقیه گروه ها با استفاده از Gates Glidden #۲ و #۳ در ۳-۱ میلی متری زیر فورکا در سه سایز ۰/۵-۰، ۱-۰/۵ و ۱/۵-۱ میلی متر پرفوریشن ایجاد شد. درستی سایز پرفوریشن های ایجاد شده به وسیله Electronic Digital Caliper تایید شد. کانال های مزیولینگوال به وسیله سیلر و گوتاپرکا و با تکنیک تراکم جانبی پر شدند و به صورت تصادفی در دنده گاو مانت شدند. تصاویر CBCT و PSP همه نمونه ها توسط دو رادیولوژیست ارزیابی شد و یافته ها با نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل آماری شدند. یافته ها: به ترتیب حساسیت، ویژگی و دقت PSP: ۹۰/۸، ۸۸/۷ و ۹۰ درصد و CBCT: ۹۵/۸، ۷۲/۶ و ۹۰ درصد بود. حساسیت CBCT بیش تر از PSP بود و از طرفی ویژگی PSP بالاتر از CBCT بود و هر دو از نظر آماری اختلاف معنی دار دشتند (۰/۰۱>P). استنتاج: درشرایطی که امکان تشخیص پرفوریشن نواری ریشه درکانال های پر شده توسط سیستم های متداول تصویربرداری دیجیتال پری اپیکال وجود ندارد، CBCT قابل اعتمادترین تکنیک انتخابی است.