اثر لینالول بر فعالیت آنزیم گلی اوکسیلاز-۱ و شاخص های مختلف گلیکه در موش های دیابتی نوع دو
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 60
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JMUMS-30-186_003
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1402
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: افزایش قندخون با کاهش فعالیت گلی اوکسیلاز-۱ و افزایش شاخص های گلیکه، استرس اکسیداتیو و التهابی در بروز دیابت نوع دو و اختلالات عروقی دیابتی نقش دارد. با توجه به اثر مفید لینالول بر متابولیسم گلوکز در مدل های حیوانی دیابت، هدف از این مطالعه بررسی اثر لینالول بر فعالیت گلی اوکسیلاز-۱ و شاخص های مختلف گلیکه، استرس اکسیداتیو و التهابی در موش های دیابتی نوع دو است.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، دیابت نوع دو در موش ها به وسیله ترکیب نیکوتینامید و استرپتوزوسین (۲۱۰ و mg/kg ۵۵) القا شد. گروه های تحت مطالعه (۱۰ موش در هر گروه) شامل گروه های کنترل، دیابتی بدون تیمار و دیابتی تحت تیمار لینالول بودند. گروه دیابتی تحت تیمار، روزانه به مدت دوماه از طریق گاواژ به میزانmg/kg ۲۵ لینالول دریافت کردند. قندخون ناشتا، شاخص مقاومت انسولین، پروفایل لیپیدی، فعالیت گلی اوکسیلاز-۱ و شاخص های گلیکه (آلبومین گلیکه، متیل گلی اوکسال و ترکیبات نهایی گلیکه پیشرفته)، استرس اکسیداتیو (محصولات اکسیداسیون پیشرفته پروتئین ها، مالون دی آلدئید و LDL اکسیده) و التهابی (اینترلوکین- β۱) و همچنین شاخص های اختلال عملکردی کلیوی (کراتینین سرم و دفع پروتئین ادرار۲۴ ساعته) اندازه گیری شدند.
یافته ها: تیمار بر میزان قند ناشتای سرم، مقاومت انسولین، اختلالات لیپیدی، شاخص های گلیکه، استرس اکسیداتیو و التهابی و همچنین شاخص های اختلال عملکرد کلیوی موش های دیابتی اثر کاهنده و بر فعالیت گلی اوکسیلاز-۱ اثر افزاینده داشت (۰۰۱/۰P<).
استنتاج: لینالول با افزایش فعالیت گلی اوکسیلاز-۱ و ویژگی های آنتی اکسیدانتی، ضد گلیکه و ضد التهابی و همچنین بهبود متابولیسم گلوکز و لیپید، توان کاهش خطر بروز اختلالات عروقی دیابت را دارد.
کلیدواژه ها:
linalool ، diabetes mellitus type ۲ ، antioxidants ، لینالول ، دیابت ملیتوس نوع دو ، آنتی اکسیدانت ها
نویسندگان
سینا مهدوی فرد
Assistant Professor, Department of Clinical Biochemistry, Faculty of Medicine, Ardabil University of Medical Sciences, Ardabil, Iran
منوچهر نخجوانی
Professor, Department of Endocrinology and Metabolism, Faculty of Medicine, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :