اثر درمانی هورمون رشد نوترکیب در بهبود رشد بیماران تالاسمی ماژور: یک مطالعه گذشته نگر

سابقه و هدف: بتا تالاسمی ماژور یکی از شایع ترین بیماری های ارثی خونی، و نیازمند تزریق خون های منظم می باشد. رسوب اضافه بار آهن ناشی از آن سبب اختلالات غدد درون ریز از جمله اختلال هورمون رشد می گردد. این مطالعه، با هدف بررسی اثرات هورمون رشد نوترکیب در این بیماران در مرکز تالاسمی امیرکلا انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه گذشته نگر، جهت بررسی اثرات درمانی هورمون رشد نوترکیب بر روی سرعت رشد شش بیمار تالاسمی ماژور کوتاه قد بین سنین ۱۵-۷ سال (۴ پسر- ۲ دختر) طی سال های ۱۳۹۷-۱۳۹۰ با استفاده از پرونده های موجود در مرکز تالاسمی امیرکلا انجام پذیرفت. در صورت عدم پاسخ دهی تست تحریکی هورمون رشد، بیماران در گروه کمبود هورمون رشد (GHD) (۳ بیمار) و در صورت پاسخ نرمال در گروه کوتاهی قد ایدیوپاتیک (ISS) (۳ بیمار) قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS-۱۸ استفاده گردید. یافته ها: میانگین سن بیماران ۷۵/۲±۰۰/۱۱ سال بود و میانگین سرعت رشد قدی قبل و بعد از شروع درمان در گروه GHD به ترتیب ۸۶/۰±۰۰/۴ و ۲۵/۱±۸۳/۷ (۰۵۷/۰=P) و در گروه ISS به ترتیب ۸۱/۰±۰۶/۴ و ۵۰/۱±۰۰/۶ سانتی متر در سال (۰۲۳/۰=P) بود. استنتاج: در این مطالعه، اثرات مثبت درمان با هورمون رشد در بهبودی رشد قدی بیماران تالاسمی ماژور به طور معنی دار دیده شد و این اثر در گروه ISS نیز معنی دار بود.