بررسی ویژگی های کیفی و ایمنی کلاژن پوست گونه های سرگنده (Hypophthalmichthys nobilis)، معمولی(Cyprinus carpio) ، علف خوار (Ctenopharyngodon idella) و نقره ای (Hypophthalmichthys molitrix) کپور ماهیان پرورشی

تنوع زیاد کاربردهای کلاژن و نقش مهم آن در آینده جامعه، سبب شد که به پلیمر زیستی کلیدی برای سلامت و رفاه انسان تبدیل شود. بنابراین مطالعه حاضر با هدف استخراج کلاژن از پوست ماهی کپور پرورشی، تعیین خصوصیات کیفی کلاژن و مقایسه آنها انجام شد. کلاژن از پوست ماهی کپور به روش آنزیمی اسیدی با استفاده از اسید استیک ۵/۰مولار و پپسین طی مدت زمان ۴۸ ساعت استخراج شد. تیمارهای کلاژن (۵ تیمار) شامل کلاژن تهیه شده از پوست گونه های معمولی، علف خوار، سر گنده و نقره ای کپور ماهیان و گاو (شاهد) هستند. تیمارهای کلاژن قادر به همولیز خون نبودند و اثرات سمی روی سلول های فیبروبلاست انسانی نشان ندادند. فلزات سنگین (۱۸/۰–۰۱/۰ ppm) در کلاژن استخراج شده از گونه های کپور پرورشی در محدوده استاندارد قرار داشتند. رنگ (روشنایی) کلاژن آزمایشی (۶۸/۹۳–۷۴/۹۲) و شاهد (۳۸/۹۲) تفاوت معنی داری نشان ندادند (۰۵/۰ کلاژن مشاهده نشد. اسیدهای آمینه گلیسین و هیدروکسی لیزین (به ترتیب ۳۵۲ و ۳ residues ۱۰۰۰g-۱) بیشترین و کمترین میزان کلاژن را داشتند. پروفایل اسیدهای آمینه و راندمان تولید کلاژن (۵۹/۱۰-۵۱/۱۰ درصد) تفاوت معنی داری را در گونه های ماهی کپور نشان ندادند (۰۵/۰ ایمنی و ویژگی های کیفی کلاژن در گونه های کپور پرورشی تفاوت معنی داری مشاهده نشد (۰۵/۰ کلاژن آزمایشی و شاهد تفاوت معنی داری نشان ندادند (۰۵/۰ کلاژن به کار گرفت و جایگزین کلاژن پستانداران کرد.