بررسی اثرات تجویز مزمن والپروات پیش از بارداری در رت های ماده بر حافظه اجتنابی و بیان ژن ها در بافت هیپوکمپ فرزندان

سابقه و هدف: مشتقات والپروات، مهارگر هیستون داستیلازها هستند. هیستون داستیلازها در فرایند اپی ژنتیک مهم می باشند. برخی تغییرات اپی ژنتیک به ارث می رسند. در این مطالعه، اثرات بین نسلی مصرف مزمن والپروات پیش از بارداری، در فرزندان بررسی شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، ۱۲ رت ماده تصادفی در دو گروه مادران کنترل و والپروات قرار گرفتند. مدت ۳۰ روز، روزانه مادران کنترل، سالین و مادران والپروات، سدیم والپروات (mg/kg ۳۰۰) را داخل صفاقی دریافت کردند. پس از جفت گیری، بارداری و شیردهی از فرزندان نر و ماده هر مادر، ۲ حیوان تصادفی انتخاب و گروه های زیر ایجاد شد:(۱) فرزندان نر مادران کنترل، (۲) فرزندان ماده مادران کنترل، (۳) فرزندان نر مادران والپروات و (۴) فرزندان ماده مادران والپروات. این گروه ها برای آزمایش های بعدی استفاده شدند. حافظه اجتنابی با شاتل باکس اندازه گیری شد. هیپوکمپ فرزندان استخراج و بیان ژن های MECP۲, HDAC۲, BDNF با روش qRT-PCR بررسی شد. یافته ها: تغییر معنی داری در حافظه اجتنابی فرزندان نر و ماده مادران والپروات نسبت به فرزندان نر و ماده کنترل مشاهده نشد (۰۵/۰P>). بیان ژن های MECP۲, HDAC۲, BDNF در فرزندان نر مادران کنترل و والپروات با هم تفاوت معناداری را نشان نداد (۰۵/۰P>)، در حالی که بیان این ژن ها در فرزندان ماده والپروات، کاهش معنی داری در مقایسه با فرزندان ماده کنترل داشت (۰۵/۰P<). استنتاج: مصرف مزمن والپروات پیش از بارداری تاثیری در یادگیری اجتنابی فرزندان نداشت. هر چند به نظر می رسد می تواند به صورت وابسته به جنس بیان ژن های تنظیمی را در هیپوکمپ متاثر بسازد.