بررسی نقش پیش بینی کنندگی تجارب استرس زای ناشی از COVID-۱۹ بر پریشانی خواب (اختلال خواب) و مهارت های شناختی در افراد مبتلا به کووید-۱۹

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش پیش بینی کنندگی تجارب استرس زای ناشی از COVID-۱۹ بر پریشانی خواب (اختلالات خواب) و مهارت های شناختی در افراد مبتلا به کووید-۱۹ بود. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه خانوارهای شهرستان شیرازدر سال ۱۴۰۰ تشکیل دادند. از بین جامعه آماری ۱۳۰ نفر به صورت در دسترس انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه آنلاین مقیاس اضطراب بیماری کرونا علی پور، قدمی، عبداله زاده، پرسشنامه خواب پترزبورگ – PSQI و پرسشنامه مهارت های (توانایی های) شناختی نجاتی استفاده شد. بعد از جمع آوری و استخراج داده ها، نمرات شرکت کنندگان با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل ازضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین مهارت های شناختی و اضطراب کرونا رابطه منفی و معنا دار و جود دارد و بین مهارت های شناختی و پریشانی خواب رابطه منفی و معنا دار و جود دارد و بین و اضطراب کرونا و پریشانی خواب رابطه مثبت و معنا دار و جود دارد. همچنین نتایج رگرسیون نشان داد که تجارب استرس زای ناشی از کووید ۱۹ پیشبینی کننده معنی دار مهارتهای شناختی و پریشانی خواب است.