بررسی کارایی فرایند الکتروشیمیایی در حذف سم ایمیداکلوپرید از محلول های آبی: تاثیر نوع و نحوه ی آرایش الکترودها
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 41
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JMUMS-27-156_013
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1402
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: ایمیداکلوپرید، یک حشره کش سیستمیک بوده که به طور گسترده جهت کنترل تعداد زیادی از آفات در کشاورزی به کار می رود. بنابراین با توجه به اثرات سمی آن، لازم است با روش های مناسبی آن را حذف نمود. هدف این مطالعه، ارزیابی کارایی فرایند تجزیه ی الکتروشیمیایی در حذف سم ایمیداکلوپرید از محلول های آبی می باشد.
مواد و روش ها: از یک راکتور شیشه ای و ترکیب های مختلفی از الکترودها برای انجام آزمایشات ناپیوسته جهت بررسی کارایی فرایند استفاده شد. تاثیر پارامترهای مختلف جهت تعیین شرایط بهینه مورد بررسی قرار گرفت. برای انجام این کار به ترتیب از الکترودهای سرب و استیل ضد زنگ به عنوان آند و کاتد استفاده شد. در ادامه و تحت شرایط بهینه ی تعیین شده، کارایی الکترودهای مختلف شامل مس، آهن، آلومینیوم، استیل و گرافیت در حذف سم با هم مقایسه ساده شدند.
یافته ها: آنالیزها نشان داد که تحت شرایط بهینه، کارایی روش در حذف ایمیداکلوپرید و COD به ترتیب برابر ۲/۹۷ درصد و ۵۷/۸۸ درصد می باشد. داده های سینتیکی تبعیت آن از واکنش درجه اول کاذب را نشان داد. در بین الکترودهای بررسی شده نیز بعد از سرب، به ترتیب الکترودهای مس، آهن، استیل، گرافیت و آلومینیوم بیش ترین کارایی را نشان دادند. آنالیز طیف سنجی مادون قرمز (FTIR) نشان داد که بر اثر تجزیه ی سم، گروه های عاملی دچار تغییر می شود. هم چنین نتایج آنالیز GC/MS تجزیه شدن ترکیب را به محصولات پایانی تایید کرد.
استنتاج: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد فرایند الکتروشیمیایی، یک فرایند موثر در حذف حشره کش ایمیداکلوپرید بوده که تحت شرایط بهینه آزمایشگاهی می تواند حدود ۹۷ درصد کارایی در حذف داشته باشد.
کلیدواژه ها:
electrochemical degradation ، imidacloprid ، graphite ، aluminum and copper electrodes ، تجزیه ی الکتروشیمیایی ، ایمیداکلوپرید ، الکترودهای گرافیت ، آلومینیوم ، مس
نویسندگان
خدیجه یاری
کارشناس ارشد مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
علیرضا رحمانی
استاد، گروه مهندسی بهداشت محیط، مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
قربان عسگری
. دانشیار، گروه مهندسی بهداشت محیط، مرکز تحقیقات اجتماعی موثر بر سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
مصطفی لیلی
دانشیار، گروه مهندسی بهداشت محیط، مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :