شناسایی عوامل موثر بر سالخوردگی جمعیت ایران در سال ۱۳۹۵

سابقه و هدف: افزایش جمعیت سالمندان در کشور نیازمند وضع سیاست ها و برنامه های جدید می باشد. از این رو بررسی وضعیت سالخوردگی درکشور و به تفکیک استان ها ضروری به نظر می رسد. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت سالخوردگی جمعیت بر اساس جدیدترین اطلاعات سرشماری و هم چنین شناسایی عوامل موثر بر آن صورت گرفته است. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-تحلیلی، براساس اطلاعات سرشماری عمومی نفوس و مسکن کشور در سال ۱۳۹۵، شاخص های سالخوردگی جمعیت، میانه سنی، نسبت وابستگی، نرخ رشد، نسبت جنسی، نسبت بی سوادی، نسبت حمایت بالقوه، نسبت حمایت والدین، نرخ مشارکت اقتصادی و نرخ باروری عمومی به تفکیک ۳۱ استان محاسبه گردید. در ادامه به منظور بررسی رابطه شاخص های مذکور با تحولات سالخوردگی جمعیت استان های کشور، با استفاده از نرم افزار R روش رگرسیون چندگانه به کار گرفته شد و نتایج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده، زنان ۵۱ درصد و مردان ۴۹ درصد افراد سالخورده در سطح کشور را تشکیل می دهند. متغیرهای نرخ باروری و نسبت حمایت بالقوه رابطه معنی داری با شاخص سالخوردگی داشتند. )۰۵/۰ (p<. هم چنین نتایج نشان داد استان سیستان و بلوچستان کم ترین میزان سالخوردگی (۷/۱۲) و استان گیلان بیش ترین میزان سالخوردگی (۵/۷۴) را در بین استان های کشور دارا می باشد. استنتاج: با توجه به اهمیت سالخوردگی و عواقب اجتناب ناپذیر اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، بهداشتی و روانی آن، ارائه خدمات ویژه به سالمندان و استفاده از تجربیات سایر کشورها در این زمینه ضروری به نظر می رسد.