حذف پاراکوات از محلول های آبی با استفاده از فرآیندهای اکسیداسیون پیشرفته فنتون و شبه فنتون
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 40
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JMUMS-27-149_013
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1402
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: پاراکوات علف کشی تماسی، غیرانتخابی، حلال در محلول های آبی و مهم ترین علف کش از دسته بی پیریدیل ها است. علاوه بر اثرات مخرب زیست محیطی، این ترکیب کل سیستم بدن به خصوص سیستم ریوی، اعصاب مرکزی و غدد لنفاوی را درگیر می کند. هدف از این مطالعه بررسی کارایی میزان تجزیه پذیری سم پاراکوات با استفاده از فرآیندهای فنتون و شبه فنتون بوده است.
مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر اثر متغیرهای pH، غلظت عامل های فنتون و شبهفنتون (Fe۲ +، H۲O۲ وFe۳+) و غلظت اولیه آلاینده مذکور بر راندمان حذف سم پاراکوات در مقیاس آزمایشگاهی توسط راکتور یک لیتری به روش ناپیوسته مورد بررسی قرار گرفت. غلظت پاراکوات باقی مانده و میزان حذف کربن آلی به ترتیب با استفاده از دستگاه HPLC مجهز به دتکتور UV-visible در طول موج ۲۵۹nm و TOCسنج اندازه گیری شد.
یافته ها: فرآیندهای شبه فنتون و فنتون به ترتیب قادر به حذف ۴۴/۸۶ درصد و ۵۳/۸۴درصد سم پاراکوات تحت شرایط بهینه (pH=۳ H۲O۲=۲۹.۴mM, Fe۳+=Fe۲+=۰.۹mM, PQ=۰.۱۹۴ mM,) در زمان ۱۲۰ دقیقه می باشند. میزان حذف TOC در فرآیندهای شبه فنتون و فنتون به ترتیب برابر ۱۵/۵۲درصد و ۴۵درصد می باشد. نتایج حاصله نشان داد که سینتیک فرآیند فنتون و شبه فنتون از واکنش درجه اول کاذب پیروی می کند.
استنتاج: فرآیند فنتون و شبه فنتون در حذف پاراکوات دارای عملکرد تقریبا مشابه بود با این تفاوت که در فرآیند شبه فنتون معدنی سازی بیش تری مشاهده شد. این فرآیند می تواند به عنوان پس تصفیه مناسب و قابل قبول جهت حذف سم پاراکوات محسوب گردد. برای رسیدن به استانداردهای موجود جهت تخلیه پساب باید به دنبال آن فرآیند تصفیه تکمیلی در نظر گرفته شود یا به عنوان تصفیه نهایی در زمان واکنش طولانی تر به کار گرفته شود.
کلیدواژه ها:
advanced oxidation ، Fenton ، Fenton like ، Paraquat ، wastewater ، اکسیداسیون پیشرفته ، فنتون ، شبه فنتون ، آفت کش ، پاراکوات ، فاضلاب
نویسندگان
سحر میرزایی
MSc Student in Environmental Health Engineering, School of Health, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
مهدی فرزادکیا
Professor, Department of Environmental Health Engineering, School of Health, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
احمد جنیدی جعفری
Professor, Department of Environmental Health Engineering, School of Health, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
علی اسرافیلی
Associate Professor, Department of Environmental Health Engineering, School of Health, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :