ضخامت اولتراسونیک عضله ی تراپزیوس میانی در مردان جوان سالم
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 87
فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JMUMS-27-148_014
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1402
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: عضله تراپزیوس میانی از عضلات کلیدی در حفظ پوسچر وثبات مجموعه مفصلی شانه است که در مطالعات کم تر به آن پرداخته شده است. مطالعه حاضر با هدف اندازه گیری مقادیر ضخامت اولتراسونیک عضله تراپزیوس میانی درمردان جوان سالم غیر ورزشکار انجام شد. همچنین تکرارپذیری بین دو آزمونگر در اندازه گیری ضخامت اولتراسونیک این عضله محاسبه گردید.
مواد و روش ها: ۶۰ دانشجوی پسر سالم غیر ورزشکار داوطلب با دامنه سنی ۲۸-۱۸ سال در این مطالعه بنیادی –کاربردی که به روش مقطعی- مقایسه ای انجام گردید، شرکت کردند. پس از تکمیل فرم اطلاعات جمعیت شناختی، اندازه گیری ضخامت اولتراسونیک هر دوعضله تراپزیوس میانی راست و چپ در وضعیت استراحت توسط دو آزمونگرمستقل، با سه تکرار انجام شد. از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۱۸ و آزمون ضریب همبستگی با فاصله اطمینان ۹۵ درصد برای بررسی تکرار پذیری نسبی متغیرهای کمی و ازآزمون خطای معیاراندازه گیری برای بیان تکرار پذیری مطلق استفاده شد.
یافته ها: میانگین ضخامت اولتراسونیک عضله تراپزیوس میانی چپ ۵۵/۱±۰۳/۸ و راست ۵۴/۱±۱۰/۸ میلی متر به دست آمد. در مقایسه تکرارپذیری بین دو آزمونگرضریب همبستگی به ترتیب ۹۵/ ۰ برای تراپزیوس میانی راست و۹۸/ ۰ جهت عضله تراپزیوس میانی چپ محاسبه گردید.
استنتاج: اندازه گیری ضخامت اولتراسونیک عضله تراپزیوس میانی در حالت استراحت ودرمقایسه بین دوآزمونگر از تکرار پذیری بالایی برخوردار بود. توصیه می شود این روش برای ارزیابی عضله تراپزیوس میانی درافراد مبتلا به آسیب های ناحیه گردن و شانه به کارگرفته شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فریده دهقان منشادی
دکتری تخصصی فیزیوتراپی،دانشیارگروه فیزیوتراپی، مرکز تحقیقات فیزیوتراپی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
سعید میکائیلی
دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیوتراپی، گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
ایمان فقیه زاده گرجی
دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیوتراپی، گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :