تاثیر پماد و عصاره هیدروالکلی بادرنجبویه (Melissa officinalis) بر ترمیم زخم و تغییرات بیوشیمیایی سرم در موش های صحرایی دیابتی القاشده با آلوکسان
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 115
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JMUMS-27-147_005
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1402
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: دیابت ملیتوس یک اختلال متابولیک با عوارض جانبی همچون تاخیر در ترمیم زخم است. در این مطالعه، تاثیرات مصرف خوراکی و کرم موضعی عصاره هیدروالکلی بادرنجبویه (Melissa officinalis) بر روی ترمیم زخم پوست و تغییرات بیوشیمیایی سرم در موش های صحرایی دیابتی القاشده با آلوکسان ارزیابی شدند.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، ۳۶ سر موش صحرایی نژاد ویستار به صورت تصادفی به سه گروه کنترل، گروه دیابتی و گروه دیابتی تحت درمان تقسیم شدند. پس از بیهوشی، ضخامت کامل ناحیه پشتی پوست موش صحرایی به ابعاد mm ۲۵ × ۲۵ برداشته شد. ۲۴ ساعت پس از عمل جراحی، زخم در گروه حیوانات دیابتی تحت درمان، به صورت موضعی با کرم ۵ درصد و به صورت خوراکی با عصاره بادرنجبویه (mg/kg ۲۵۰۰) با گاواژ خورانده شد. در گروه کنترل و کنترل دیابتی درمانی صورت نگرفت. ناحیه سطح زخم به روش خطی و تصویری در روزهای ۴، ۷، ۱۴ و ۲۱ اندازه گیری و برای ارزیابی ترمیم زخم و هیستوپاتولوژیک نمونه برداری انجام شد. در پایان مطالعه، نمونه خون برای اندازه گیری قند و فاکتورهای بیوشیمیاییها به روش استاندارد گرفته شد.
یافته ها: مصرف عصاره بادرنجبویه در موش های صحرایی دیابتی، به طور معنی دار سبب کاهش گلوکز، کلسترول، لیپوپروتپین های با دانسیته پایین و کراتین فسفوکیناز در مقایسه با گروه کنترل دیابتی شد (۰۵/۰P<). مطالعات هیستوپاتولوژیک نشان داد که روند پوشش دارشدن، افزایش تراکم رشته های کلاژن و ترمیم زخم در گروه درمان شده با بادرنجبویه بیش از گروه های دیگر بود.
استنتاج: مصرف خوراکی و موضعی عصاره بادرنجبویه، سبب گسترش شتاب ترمیم زخم و تاثیرات محافظت کنندگی قلبی می شود.
کلیدواژه ها:
alloxan ، diabetic ulcer ، Melissa officinalis ، rat ، wound healing ، آلوکسان ، بادرنجبویه ، ترمیم زخم ، زخم دیابتی ، موش صحرایی
نویسندگان
عبدالرسول نامجو
.دانشیار، گروه پاتولوژی دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، شهرکرد، ایران
یاسین اسکندری
دکترای دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، شهرکرد، ایران
محمود رفیعیان کوپایی
استاد، مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، شهرکرد، ایران
مهدی فرید
استادیار، گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، شهرکرد، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :