بررسی رابطه پوسیدگی های شدید دندانی در دوران کودکی (S-ECC) با شاخص توده بدن (BMI) در کودکان ۲-۴ ساله مهدکودک های سطح شهر تهران

سابقه و هدف: پوسیدگی های زودرس و شدید دندان در دوران کودکی (S-ECC) یکی از مشکلات مرتبط با سلامت دهان و دندان کودکان می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه پوسیدگی های شدید دندانی در دوران کودکی (S-ECC) با شاخص توده بدنی (BMI) در کودکان ۴- ۲ ساله مهدکودک های شهر تهران در سال تحصیلی ۹۰- ۱۳۸۹ انجام شد. مواد و روش ها: در این تحقیق مورد- شاهدی، ۳۰۰ کودک مبتلا به S-ECC و ۳۰۰ کودک سالم به عنوان گروه شاهد به صورت نمونه های تصادفی متوالی از مهدکودک های شهر تهران انتخاب و ازطریق پرسشنامه ومعاینه بررسی شدند. متغیرهای دموگرافیک، وزن، قد، نوع تغذیه، مصرف شیر و چگونگی آن به همراه شاخص BMI در آنان تعیین و شیوع پوسیدگی S-ECC بر حسب متغیرهای مختلف به دست آمد. داده های تحقیق با آزمون های chi-square و آنالیز logistic regression از نظر آماری بررسی شد. یافته ها: متغیر جنس و نوع تغذیه در ۲ سال اول زندگی، چگونگی مصرف شیر و داشتن عادت های غذایی خاص بر بروز یا عدم ابتلا کودکان به S-ECC تاثیر داشته است(۰۵/۰p<). در ۵/۴۰ درصد کودکان پسر و ۲/۵۱ درصد کودکان دختر، تغذیه در ۲ سال اول زندگی با شیر مادر و شیر خشک صورت گرفته بود. ۹/۷۱ درصد کودکان پسر و ۴/۸۰ درصد کودکان دختر، مکمل غذایی و ۶/۷۰ درصد کودکان پسر و ۴/۷۲ درصد کودکان دختر، تنقلات مصرف می کردند. دختران و پسران مقادیر میانگین مشابهی از نظر متغیرهای وزن، سن و قد داشته و فقط از نظر dmft، دختران وضعیت نامناسب تری نسبت به پسران نشان دادند(۰۵/۰p<).  تفاوت آشکاری از نظر مقادیر BMI در دو گروه سالم و مبتلا به S-ECC دیده نشد(۰۵/۰p<). استنتاج: رابطه آشکاری بین شاخص توده بدنی و ابتلا به پوسیدگی های دندانی زودرس دوران کودکی دیده نشد.