مقایسه ویژگی های صرفی– نحوی گفتار بیماران ناروان بی دستور با افراد سالم فارسی زبان

چکیده سابقه و هدف: ویژگی های برجسته آفازی های ناروان شامل تولید نامناسب، خزانه واژگان محدود و بی دستوری می باشد. این بیماران در درک و بیان جملات دارای نقص نحوی بوده و گفتار آن ها به صورت تلگرافی و کوتاه است. در این مطالعه، انواع خطاهای صرفی و نحوی گفتار بیماران آفازی ناروان با افراد سالم مقایسه خواهد شد. مواد و روش ها: مطالعه از نوع مقطعی و مقایسه ای بوده و ۸ بیمار آفازی ناروان و ۸ فرد آسیب ندیده طبیعی (همگن سنی، جنسی و تحصیلی با بیماران) شرکت داشتند. در این پژوهش، ساختار صرفی و نحوی گفتار افراد بیمار و سالم با استفاده از ۲ تکلیف گفتاری توصیف تصاویر وگفتار خود به خودی با استفاده از آزمون های آماری من ویتنی مورد تحلیل قرارگرفت. یافته ها: در تکلیف گفتار خود به خودی و توصیف تصاویر در بین افراد سالم و بیمار، تفاوت میانگین تعداد اسم معنی دار بود (۰۰۴/۰= p)، در صورتی که در مقوله فعل این تفاوت فقط در گفتار خود به خودی معنی دار بود (۰۲۲/۰= p). به همین ترتیب در سایر عناصر صرفی و نحوی مانند تعداد کلمات محتوایی و دستوری، انواع فعل لازم، معلوم و مجهول و میانگین طول گفته نیز در گفتار خود به خودی و توصیف تصاویر بین گروه بیمار و افراد سالم تفاوت معنی داری دیده شد. استنتاج: نتایج نشان داد که بیماران مورد مطالعه نسبت به افراد سالم، جملات بدون ساختار نحوی درست و ساختارهای صرفی نامناسب استفاده می کنند. این بیماران در تعداد کل کلمات دستوری و کلمات محتوایی (شامل اسم، فعل) کاهش چشمگیری را نشان می دهند.