بررسی فراوانی و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی سالمونلا در سگ های روستایی

سابقه و هدف: بیماری سالمونلوز با گسترش بالای جهانی، یکی از مهم ترین بیماری های زئونوتیک انسان و حیوانات می باشد. سگ های روستایی ممکن است به مدت طولانی بدون بروز هیچ علائمی حامل سروتیپ های مختلف سالمونلا باشند. هدف مطالعه حاضر بررسی آلودگی نمونه مدفوع سگ های روستایی به سالمونلا در ۲ استان گلستان و مازندران و مطالعه میزان مقاومت آنتی بیوتیکی سالمونلاهای جدا شده بود. مواد و روش ها: سوآب های رکتال به دست آمده از ۲۱۰ سگ روستایی به ظاهر سالم از ۲ استان شمالی، گلستان و مازندران (۱۳۹۴-۱۳۹۲) کشت داده شدند و با استفاده از روش مولکولی PCR با پرایمرهای عمومی ST ۱۱ و ST ۱۵ در سطح جنس مورد شناسایی قرار گرفتند. سروتایپینگ و مقاومت آنتی بیوتیکی سالمونلاهای جدا شده بر اساس روش های استاندارد صورت گرفت. یافته ها: باکتری سالمونلا در ۴۰ نمونه از ۲۱۰ (۰۴/۱۹ درصد) مورد بررسی شناسایی شد. ۳ سروتیپ شناسایی شده در این تحقیق شامل سالمونلا اینتریتیدیس (۵۰ درصد)، سالمونلا تیفی موریوم (۳۵ درصد) و سالمونلا دابلین (۱۵ درصد) بود. جداسازی سالمونلاها در فصل پانیز بالاتر از سایر فصول بود (۰۵/۰< p). بیش ترین مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های استرپتومایسین، نئومایسین، آمپی سیلین مشاهده شد. استنتاج: جداسازی سویه های زئونوتیک سالمونلا از سگ های فاقد علائم بالینی، آن ها را به عنوان یکی از خطرناک ترین عوامل انتشار باکتری سالمونلا در محیط و خطرناک برای بهداشت عمومی و سلامت حیوانات معرفی می کند.