بررسی اثربخشی آموزش تاب آوری مبتنی بر رویکرد پذیرش و تعهد بر میزان پذیرش و عمل ، سپاسگزاری و شجاعت در زنان سرپرست خانوار شهر شیراز

زنان سرپرست خانوار در جامعه ایران، دارای مشکلات اقتصادی و اجتماعی فراوانی هستند که این فرآیند سبب ایجاد مشکلات روان شناختی ، هیجانی ، ارتباطی و فردی می گردد .شرایط غیر قابل پیش بینی و بر عهده گرفتن نقش های چندگانه در کنار عدم برخورداری از حمایت های اقتصادی، عاطفی و اجتماعی آنان را با حجم بالایی از استرس مواجه می سازد و به علت توانایی پائین در مقابله با این شرایط ، خودتاب آوری آنان کاهش می یابد که خود موجب آسیب پذیری بیشتر نسبت به آسیب های روانی ، جسمی و در نتیجه آسیب های اجتماعی بیشتری می گردد . خود تابآوری به عنوان توانایی بهبودی، غلبه و سازگاری موفق با ناسازگاری ها و ایجاد شایستگی های اجتماعی ، تحصیلی و حرفه ای با وجود وقوع رویدادهای نامطلوب تعریف شده است ، به عبارتی ، توانایی و ظرفیت های شخص برای پیش بینی و حل مشکلات خارجی می باشد.همچنین خود تابآوری، توانایی مقاومت در هنگام مواجه شدن با مشکلات زندگی شخصی ، خانوادگی ، حرفه ای و اجتماعی می باشد. افراد با ویژگی های خود تابآوری پذیرای تجربه های جدید هستند وتوانایی حل مسائل را دارند و به دلیل داشتن نگرش مثبت و خوشبینانه نسبت به شرایط مختلف با شرایط فشارزا مقابله می کنند و در مواجه به شرایط مبهم و جدید، انعطافپذیری و خودکارآمدی بیشتری را نشان می دهند.پژوهش ها حاکی از اثربخشی سپاسگزاری بر خودتاب آوری و رویکرد پذیرش و تعهد می باشد. در این پژوهش بررسی شد که آموزش سپاسگزاری با کاهش نشانه های استرس، اضطراب و نگرانی و افزایش ارام بخشی عضلانی منجر به افزایش خودتاب آوری و بهزیستی روانشناختی می شود.