اثربخشی درمان مبتنی برپذیرش و تعهد برکیفیت زندگی زنان مطلقه

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 113

فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICPE12_145

تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1402

چکیده مقاله:

باتوجه به اینکه همه افراد ازجمله زنان مطلقه خواهان کیفیت زندگی مطلوب هستند، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برکیفیت زندگی زنان مطلقه بود. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است . جامعه آماری شامل تمامی زنان مطلقه شهرستان شهرضا واقع در استان اصفهان در سال۱۳۹۶بود که با روش نمونه گیری دردسترس با اعلام فراخوانی در روزنامه ، ۲۲ نفر به صورت داوطلبانه دردسترس قرارگرفت و به طور تصادفی در دوگروه یک گروه به عنوان گروه آزمایش (۱۱زن) و گروه دیگر به عنوان گروه کنترل (۱۱زن)در نظر گرفته شدند. سپس مداخله درمانی طی ۸ جلسه ۱۲۰دقیقه ای در هر هفته دو جلسه و به مدت یک ماه برای گروه مداخله برگزار شد و گروه کنترل، مداخله درمانی مذکور را دریافت نکردند و پرسشنامه کیفیت زندگی (سازمان بهداشت جهانی )در مرحله پیش آزمون و پس آزمون در هر دو گروه اجرا شد که با کمک تحلیل کواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج نشان داده است که درمان مبتنی برپذیرش و تعهد موجب افزایش معنادار کیفیت زندگی (زیرمقیاس سلامت جسمی ، سلامت روانی و روابط اجتماعی ) شده است (۰۵/۰(P< و بین گروه آزمایش و کنترل در افزایش کیفیت زندگی تفاوت معناداری وجود دارد (۰۵/۰.(P< باتوجه به یافته های این پژوهش مبنی بر تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش وتعهد برکیفیت زندگی زنان مطلقه می توان از این درمان برای بهبود این متغیر زنان مطلقه استفاده کرد. از این رو انجام پژوهش های دیگر برای آسودگی از سودمندی این کاربست در افزایش کیفیت زندگی زنان مطلقه پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی برپذیرش و تعهد ، کیفیت زندگی ، زنان مطلقه

نویسندگان

فخرالسادات قریشی راد

استادگروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان،تبریز، ایران.

عزت اله احمدی

دانشیار گروه روانشناسی،دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان.، تبریز، ایران

زینب بابادی عکاشه

کارشناسی ارشد روانشناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان