واکاوی معناشناختی واژههای انسان در قرآن کریم با توجه به مفاهیم هم نشینی و جانشینی

هدف اصلی در این پژوهش ، بررسی معناشناختی انسان در قرآن و امکان جانشینی و هم نشینی آن با دو واژهبشر و آدم است و اینکه آیا این سه واژه، مترادف اند و اگر اینگونه است چرا خداوند در جایی ، از واژه انسان و در جایی دیگر، از واژه بشر بهره برده است . در این پژوهش ، واژه انسان بر اساس روابط جانشینی و هم نشینی ، واکاوی معناشناختی شده اند. برای انجام این مهم ، در وهله نخست ، مراجعه به علم معناشناسی و تعریف مفاهیم هم نشینی و جانشینی ضروری به نظر می رسد تا بتوان به واکاوی واژه انسان در قرآن کریم پرداخت . روش تحقیق در پژوهش حاضر، بر اساس طرح تحقیق و اهداف تحقیق ، توصیفی - تحلیلی بوده و به شیوه کتابخانه ای انجام شده و شیوه ی جمع آوری دادهها، کتابخانه ای ، سندکاوی و فیش برداری می باشد. نتایج به دست آمده از این تحقیق ، شامل چندین مورد است که مهم ترین آن از این قرار است که دو واژه »انسان« و »بشر« از دیدگاه علم معناشناسی و دلالت واژگانی ، تفاوتهایی با هم دارند که موجب کاربرد متفاوت آن دو در آیه های قرآن شده است و اینکه واژه آدم در قرآن، اسم خاص و اختصاصا برای حضرت آدم؛ ابوالبشر به کار رفته است .