آسیب های اجتماعی کووید ۱۹

همه گیری COVID-۱۹ چالش ها و پیامدهای اجتماعی بی شماری را به همراه داشته است که بسیار فراتر از خود ویروس است. این چکیده مروری بر آسیب های اجتماعی چندوجهی ناشی از همه گیری، همانطور که در متون قبلی بحث شد، ارائه می کند.اول و مهمتر از همه، بیماری همه گیر با گزارش های گسترده ای از افزایش اضطراب، افسردگی و استرس به دلیل انزوا، ترس و عدم اطمینان، بر سلامت روان تاثیر گذاشته است. این امر باعث افزایش تقاضا برای خدمات بهداشت روانی شده است.از نظر اقتصادی، همه گیری منجر به از دست دادن شغل، اختلاف درآمد و نرخ فقر شده است که به طور نامتناسبی بر کارگران کم درآمد در صنایع خدماتی تاثیر گذاشته است. این امر بر اهمیت شبکه های ایمنی اجتماعی و تاب آوری اقتصادی تاکید کرده است.اختلال در آموزش نابرابری های آموزشی را به ویژه برای گروه های حاشیه نشین افزایش داده است، در حالی که تغییر به سمت کار از راه دور نیروی کار را متحول کرده و بر امنیت شغلی تاثیر گذاشته و نابرابری ها را تشدید کرده است. کارگران خط مقدم با خطرات و عدم اطمینان اقتصادی بیشتری مواجه شده اند.انزوای اجتماعی، ناشی از محدودیت ها و اقدامات فاصله گذاری فیزیکی، پیوندهای اجتماعی و انسجام جامعه را تحت فشار قرار داده است. از آنجایی که دسترسی نابرابر به فناوری بر آموزش، کار و مراقبت های بهداشتی تاثیر می گذارد، پر کردن شکاف دیجیتال به عنوان یک نیاز مبرم ظاهر شده است.فشار روی سیستم های مراقبت های بهداشتی قابل توجه بوده است و نه تنها بر مراقبت از COVID-۱۹ بلکه روی روش های معمول پزشکی نیز تاثیر می گذارد. تحول دیجیتال و سیستم های مراقبت بهداشتی سازگار به ملاحظات حیاتی تبدیل شده اند.قرنطینه و انزوا منجر به افزایش موارد خشونت خانگی شده است و بر اهمیت خدمات و مداخلات حمایتی تاکید دارد. این بیماری همه گیر باعث غم و اندوه بسیاری شده است و نیاز به روش های ابتکاری برای کنار آمدن با غم و انطباق آیین ها را برانگیخته است.غلبه بر تردید واکسن و رسیدگی به بی اعتمادی به نهادها در دستیابی به واکسیناسیون گسترده و پایان دادن به همه گیری بسیار مهم است. برعکس، جوامع از طریق تلاش های کمک متقابل، شبکه های حمایتی و داوطلبانه انعطاف پذیری نشان داده اند.در نتیجه، تاثیرات اجتماعی COVID-۱۹ عمیق است و نیازمند پاسخی جامع و هماهنگ است که سلامت روان، بهبود اقتصادی، دسترسی عادلانه به آموزش، ایمنی محل کار و تاب آوری جامعه را در اولویت قرار می دهد. این همه گیری فرصتی برای جوامع فراهم می کند تا بهتر، فراگیرتر و آماده تر برای چالش های آینده بسازند.