ارگودیسیتی در ژئومورفولوژی دکتر سیدعلی المدرسی ،دکتر محمدحسین رامشت ، دکتر علیرضا عباسی ، دکتر مسعود معیری ، حسین انتظاری
محل انتشار: فصلنامه جغرافیا و توسعه، دوره: 10، شماره: 27
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 44
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_GDIJ-10-27_005
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1402
چکیده مقاله:
یکی از مفاهیم بنیادین در ژئومورفولوژی که بسیاری از نظریهپردازیها و مدلسازیها بر اساس آن استوار شده است، مفهوم زمان است. موضوع مدلسازیهای تاریخی همواره یکی از دغدغههای محققان به ویژه ژئومورفولوژیستها بوده است. مفاهیمی چون تغییرات پیشرونده[۱]،پروگروسیونیسم[۲] یونیفورمی تاریانیسم[۳]، آلومتری[۴]، دورجغرافیایی[۵]، ارگودیسیتی و... همه از مفاهیم و مدلهایی هستند که سعی در بیان نحوهی تحولات ارضی در بستر زمان دارند ولی مبنای کار همهی آنها بر مفهوم نجومی زمان استوار نیست. در این میان زمان و رابطهی آن با توالی پدیدهها موضوع اصلی تحلیل در این زمینه است. مشکل اصلی یک ژئوموفورفولوژیست آن است که معمولا زمان کافی برای مشاهدهی چگونگی پیدایش چشماندازها را در اختیار ندارد. این بدین معنی است که بیان دقیق چگونگی ارتباط میان مشاهدات صورت گرفته در طی دورههای چندماهه یا چند ساله و تکامل چشماندازها در طول هزاران سال یا بیشتر امری دشوار است. تلاشهای زیادی در جهت رفع این مشکل صورت گرفته است ویکی از این ترفندها جایگزینی فضا و زمان است. بخشی از مفهوم ارگودیسیتی در ژئومورفولوژی معطوف به چنین موضوعی است. با توجه به آنکه چنین مفهومی در ادبیات ژئومورفولوژی بویژه ایران مغفول مانده است لذا در این مقاله که برگرفته از یک طرح نظری در دانشگاه اصفهان بوده است سعی شده ضمن ارائهی دقیقی از معنا و مفهوم این واژه در ژئومورفولوژی کاربرد آن در مباحث زمین ریختشناسی تبیین گردد. این مهم با ایجاد فضای مینیاتوری از یک حوضهی آبریز و ایجاد بارش مصنوعی تحقق یافت و در واقع ردیابی تغییرات یک صحنه طبیعی در مقیاس میکرو سبب شد که الگوی تحول در چنین مدلی ارزیابی گردد .
کلیدواژه ها: