بررسی امکان بهره گیری از بیورزونانس در سنجش آلودگی به هلیکوباکترپیلوری در موش نژاد C۵۷BL/۶ در مقایسه با روش هیستوپاتولوژیک
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 67
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_VTJ-36-3_004
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1402
چکیده مقاله:
عفونت هلیکوباکتر پیلوری شایع ترین بیماری معده در سراسر دنیا است. روش های تشخیصی تهاجمی و غیر تهاجمی مختلفی جهت تشخیص این باکتری مورد استفاده قرار می گیرد که با محدودیت هایی همراه هستند. پژوهش حاضر به منظور ارزیابی کارایی روش بیورزونانس در مقایسه با روش تشخیصی آسیب شناسی بافتی، در تشخیص هلیکوباکتر پیلوری در نمونه موش های آلوده تجربی انجام شد. ۱۰۰ سر موش نر SPF نژاد C۵۷BL/۶ وارد مطالعه شده و به دو گروه شاهد و تیمار تقسیم شدند. موش های گروه تیمار پس از دریافت ۰.۲ میلی لیتر NaHCO۳ ۲ % مولار (مرک، آلمان) برای خنثی کردن اسیدیته معده، با ۱۰۹ واحد پرگنه مخلوط هلیکوباکتر پیلوری (ATCC ۴۳۵۰۴) با PBS به صورت داخل معدی تلقیح شدند. موش ها تا ۲۸ روز نگهداری شدند و در روزهای ۰، ۷، ۱۴، ۲۱ و ۲۸ با استفاده از هر دو روش مورد بررسی قرار گرفتند. بیورزونانس توانست هلیکوباکتر پیلوری را در روز صفر با حساسیت ۶۰% در موش ها تشخیص دهد. در روز هفتم، آسیب شناسی بافت در ۲۰ درصد موش ها، هلیکوباکتر پیلوری را تشخیص داد. بیورزونانس تمامی موش های آلوده را از روز ۷ تا ۲۸ (۱۰۰٪) شناسایی کرده و آسیب شناسی بافت همه موش های آلوده را فقط در روز ۲۸ شناسایی کرد. تفاوت های آماری معنی داری بین دو روش تشخیصی در روزهای ۰، ۷، ۱۴ و ۲۱ آزمایش مشاهده شد.(۰۵/۰>P) مشخص شد که روش بیورزونانس نسبت به روش تشخیصی آسیب شناسی، دارای حساسیت و ویژگی بالاتری بوده و ممکن است مولفه های معیار طلایی را در آزمون های غربالگری و تشخیص هلیکوباکتر پیلوری ارائه دهد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سیده نسیبه حسینی آهار
گروه پاتوبیولوژی، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
شهاب الدین صافی
گروه پاتوبیولوژی، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
محمد نصر اله زاده ماسوله
گروه علوم بالینی، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :