بررسی نتایج درمانی و عوارض عمل ترابکولوتومی و ترابکولکتومی در کنترل فشار چشم بیماران مبتلا به گلوکوم مادرزادی

سابقه و هدف : گلوکوم مادرزادی از علل افت شدید بینائی در سنین پائین عمر است. جهت کنترل فشار مبتلایان که اغلب به درمان مقاوم هستند جراحی های مختلف روی زاویه اتاق قدامی نظیر گونیوتومی، ترابکولوتومی و ترابکولکتومی توصیه می شود. هدف از این مقاله بررسی میزان موفقیت جراحی در مبتلایان به گلوکوم مادرزادی است. مواد و روش ها : این مطالعه Before and after clinical trial بر روی ۹ بیمار (۱۶ چشم) مبتلا به گلوکوم مادرزادی انجام گردیده است. در مجموع ۱۶ چشم تحت عمل ترابکولوتومی به علت فشار بالا قرار گرفتند که در صورت عدم کنترل فشار، ۲بار جراحی تکرار شد و در نهایت اگر با ترابکولوتومی کنترل نشد، عمل ترابکولکتومی با استفاده از SFU یا میتومایسین انجام گردید. معیارهای زیر برای ارزیابی وضعیت کنترل فشار چشم در نظر گرفته شدند: ۱) اندازه قرنیه ۲) شفافیت قرنیه ۳) میزان فشار چشم ۴) پیشرفت CUP ۵) اشک ریزش و اسپاسم پلک و ترس از نور پیگیری ۶-۴ هفته بعد از عمل و سپس هر ۳ تا ۴ ماه یکبار با معاینه زیر بیهوشی انجام شد. نتایج : ۱۶ چشم مبتلا به گلوکوم مادرزادی مورد عمل ترابکولوتومی قرار گرفتند. سن بیماران از ۱۰ روز تا یکسال بود. از تعداد کل بیماران (۹نفر) ۷نفر پسر و ۲نفر دختر بودند. در ۷بیمار هر دو چشم و در ۲بیمار یک چشم مبتلا بودند. فشار ۱۰ چشم (۲۵/۳۱%) بدلیل عدم پاسخ به ترابکولوتومی با ۵FU و یا با میتومایسین انجام شد. یک چشم (۲۵/۶%) به هیچ یک از جراحیهای انجام شده بر روی زاویه پاسخ نداده و در نهایت به علت عدم کنترل فشار چشم و بزرگ شدن تدریجی آن عمل Cyclocryo برای بیمار انجام شد. استنتاج : در درمان بیماران مبتلا به گلوکوم مادرزادی بهترین روش جراحی بر روی زاویه برای کنترل فشار چشم (ترابکولوتومی) می باشد که بسته به شرایط بیمار می توان آن را تکرار نمود. برای کنترل فشار چشم در عمل ترابکولکتومی می توان از ۵FU یا میتومایسین C استفاده نمود.