بررسی فرسودگی شغلی بهورزان استان گلستان در سال۱۳۹۱

سابقه و هدف: فرسودگی شغلی سندرمی است مرکب از خستگی جسمی و عاطفی که منجر به ایجاد خود پندارهای منفی در فرد، نگرش منفی نسبت به شغل و فقدان احساس ارتباط با مراجعان به هنگام انجام وظیفه می شود. پیامدهای نامطلوب فرسودگی شغلی غیبت از کار، ترک خدمت، تاخیرهای متوالی و کاهش کیفیت عملکرد فرد و سطح پایینرضایتشغلی می باشد.هدف از انجام این مطالعه تعیین سطح فرسودگی شغلی بهورزان استان گلستان بود. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی، محیط پژوهش خانه های بهداشت استان گلستان در سال ۱۳۹۱ و جامعه آماری مورد بررسی بهورزان شاغل بودند. روش نمونه گیری سرشماری و ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه فرسودگی شغلی Maslach بود. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSSآنالیز گردید. یافته ها: از نظر شدت فرسودگی شغلی، ۶/۲۹درصد بهورزان در سطح خفیف، ۵/۵۸درصد در سطح متوسط و ۸/۱۱درصد در سطح شدید بودند. از نظر فراوانی فرسودگی شغلی ۳/۳۰ درصد بهورزان در سطح خفیف، ۵/۵۳ درصد متوسط و ۲/۱۶درصد در سطح شدید بودند. شدت و فراوانی فرسودگی با سن، سابقه کاری، سطح تحصیلات و شهرستان محل سکونت از نظر آماری ارتباط معنی داری داشت. استنتاج: وضعیت فرسودگی شغلی بهورزان مورد مطالعه علی رغم داشتن وضعیت کلی متوسط، در ابعاد خستگی عاطفی و درگیری شغلی نیاز به بهبود بیش تری دارد. ضروری است مداخلات مناسبی در مورد بهورزان مسنتر، بهورزان با سابقه تر و بهورزانی که سطح تحصیلات پایین تری دارند، صورت پذیرد