بررسی شیوع هپاتیت دارویی و عوامل مرتبط با آن در بیماران مبتلا به سل مراجعه کننده به بیمارستان رازی در طی سال های ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۰

سابقه و هدف : مسمومیت کبدی و افزایش بدون علامت مقدار آنزیم های کبدی یکی از عوارض جدی رژیم درمانی ضد سل بوده که در برخی از موارد منجر به بروز هپاتیت می شود . لذا این مطالعه با هدف تعیین شیوع هپاتیت دارویی و عوامل مرتبط با آن در بیماران مبتلا به سل مراجعه کننده به بیمارستان رازی انجام شده است. ۸۵ با تشخیص قطعی - مواد و روش ها: این مطالعه به روش مقطعی روی پرونده تمامی بیماران ی که طی سال های ۹۰ سل در بخش عفونی بیمارستان رازی قائم شهر بستری شده اند انجام شد . متغیرهای مورد بررسی شامل سن، جنس، نوع بیماری سل، مصرف داروهای همراه، سط ح پایه آنزیم های کبدی، تغییرات آنزیمی حین درمان، عفونت ه م زمان (مانند هپاتیت های ویروسی – ایدز ) بود. مبنای تشخیص هپاتیت دارویی افزایش حداقل پنج برابری آمینوترانسفرازها بود . اطلاعات و آزمون دقیق فیشر مورد تجزیه و chi square با استفاده از آزمو ن های SPSS به دست آمده توسط نرم افزار آماری ۱۷ ۰ به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. / کم تر از ۰۵ P تحلیل قرار گرفت و ۸/ ۹۱ درصد و سل خارج ریوی ۳ / ۵۶ درصد مذکر بودند . فراوانی سل ریوی ۷ / یافته ها: از ۲۳۰ بیمار تحت مطالعه ۵ ۲۳ درصد از بیماران بیماری / ۹۲ درصد از بیماران مب تلا به سل، از نوع استاندارد بود. ۵ / درصد بوده است . نوع درمان در ۵ ۹ درصد بوده و ارتباط معنی داری بین جنسیت ، نوع سل و نوع / زمینه ای داشتند . میزان شیوع هپاتیت دارویی در این مطالعه ۵ درمان با هپاتیت دارویی وجود نداشت ولی بین گروه سنی و هپاتیت دارویی ارتباط معن یداری گزارش گردید. استنتاج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که سن بالا یکی از عوامل خطر در ایجاد هپاتیت دارویی به دنبال درمان ضد سل بوده است. به همین دلیل لازم است این دسته از بیماران تحت بررسی منظم بالینی و آزمایشگاهی قرار گیرند.